Öz qəlbini qidalandırİnsan bu aləmdə öz qəlb və ruhu ilə yaşamaq istəyirsə, gərək mənəviyyat aləmində qarşısına çıxmış fürsətlərdən istifadə etsin və qəlbini qidalandırsın və ruhuna su versin. Elə ki, azan verilir, bu mənəvi qidalanmaq üçün bir fürsətdir. Hər vaxt qəlb Allaha yönəlsə, həmin an can və qəlbin qidalanması anıdır. Bəzən namazda, bəzən həccdə, bəzən infaq etdikdə qəlb mənəvi qidalanır. Əgər qəlbin meyli olmadığını görsən, gərək onda hazırlıq yaradasan, gərək qəlbinə yedizdirəsən ki, yavaş-yavaş iştahaya gəlsin. Çalışmalısan ki, qəlbinin qidalanmasında aza qane olmayasan. Deməyəsən ki, iki rəkət namaz bəsdir, yaxud filan xeyir əməli etmişəm daha bəsdir. Mənəviyyat aləmində "bəs" yoxdur. Dünyaya, bəs de, mənəviyyata yox. Mənəviyyatda nə qədər irəli gedə bilirsənsə, get. Bir məqamda insanın qəlbi cənnət xörəyi və suyu ilə qidalanır. Ondan yuxarı məqamda insan cənnətdən doğulur. Necə ki, ana bətnindən dünyaya gəldikdən sonra qidası dəyişilir - qabaq qan içirdi, indi isə süd. Dünya aləmindən də xaric olduqdan sonra insanın qidası dəyişir. Ağılın dərk etməyə qadir olmadığı növbənöv cənnət yemək-içməkləri onun qidası olur. İnsan onun öz fitrətində qoyulmuş həqiqətləri başa düşdükcə öz vücud həqiqətinə yetişir. Qənd kanıyam və şəkər neyistanıyam. Yer göyərir, mən yeyirəm. Özüm qənd və şəkər mədəniyəm. İnsanın öz daxilindən göyərir və özündən qidalanır. Təkcə həqiqətini aşkar olunmalıdır. İnsanın öhdəsinə qoyulmuş bütün təkliflər insanın həqiqətinin aşkar olması üçündür. İnsanın təkvinən böyük sərmayəsi vardır. Lakin bu sərmayə bil-qüvvədir və insan bil-qüvvə mələkdən üstündür. Cəbraili-əminə çatmaq üçün istedadı vardır. İndi heç nəyi yoxdur, amma təkvini sərmayəsi vardır. Pərdələri kənarlaşdırmalı və zühura çatmalıdır. Bəzilərində valideynin düzgün tərbiyəsi sayəsində yüksəlmək üçün çox gözəl zəminələr vardır. Belə adamlar aza qane olmamalı, öz mənəvi iştahalarını artırmalıdılar. Çünki ondan geri qalmış adamın, ondan irəli keçməsi mümkündür. O qədər mənəviyyat yeməlisən ki, mənəviyyatın qəhətliyə düşdükdə çətinlik hiss etməyəsən. Qoyunlar otlaqda o qədər yeyirlər ki, axşam olduqda gündüz tələsik yediklərini gəvşəyirlər. Mənəviyyat aləmində də gərək o qədər yeyəsən ki, qidalanmağa imkan olmayan vaxtı onlardan istifadə edəsən. "أَفْئِدَتُهُمْ هَواء"