Romalılar müsəlmanları şimal-şərq tərəfdən təhlükədə qoymuşdular. Mədinə əhli meyvə yığımını saxlayıb, döyüşə getdilər. Onlar yayın qızmar istisi altında səhrada Mədinədən Şama tərəf yollandılar.

Münafiqlərin fitnələrinə və susuzluğa baxmayaraq 30 min nəfər toplanmışdı. Səhrada azuqə qıtlığı döyüşdən daha çox təhlükə yaradırdı.

Səhabələrdən biri gəlib, Həzrət Peyğəmbərə (s) deyir: "Ya Rəsullah! Kəəb ibni Malik Mədinəyə tərəf geri qayıdır".

Peyğəmbər (s) buyurur: "Əgər ondan xeyir olsa Allah tezliklə onu bizə qovuşduracaqdır. Ancaq əgər olmasa, Allah sizi onun şərindən qurtarmışdır".

Bir qədər keçir və yenə səhabələrdən biri Həzrətə (s) yaxınlaşıb deyir: "Ya Rəsullah! Mərarə ibni Rəbih də gedir".

Həzrət Peyğəmbər (s) yenə həmin sözləri təkrar edir.

Əbazər yola dəvə ilə çıxmışdı və dəvəsi yolun yarısında dayanır və getmir. Əbazər nə qədər çalışırsa, dəvəsini yerindən tərpədə bilmir.

Ordudan geri qalır və səhabələri bunu görüb, Həzrət Peyğəmbərə (s) deyirlər: "Ya Rəsullah! Əbazər də qayıtdı".

Peyğəmbər (s) yenə həmin sözlərini soyuqqanlıqla deyir. Əbazər yükünü düşürdür və belinə alıb, orduya çatmağa çalışır. Susuzluqdan taqətdən düşmüşdü. Ancaq özünü yaddan çıxardıb, Peyğəmbərə (s) çatmağa çalışırdı.

Bu zaman göydə bir bulud görür və düşünür ki, orada yəqin ki, yağış yağmışdır. Ona görə də yolunu bir qədər əyir. Bir daşa rast gəlir ki, orada yağış suyu yığılmışdı. Bir qədər ondan içir və onun hamısını içmək istəmir.