Son.az "Baku Network"da dərc olunmuş məqaləni təqdim edir:

Parlaq çimərlikləri və buludsuz səması ilə Sen-Martin ziddiyyətlər adasıdır. Burada zənginlik və yoxsulluq yan-yana mövcuddur; turizmin cazibədarlığı yerli əhalinin əzablarını kölgədə qoyur, təbiət isə insan fəaliyyətinin təzyiqi qarşısında geri çəkilir.

Əvvəlcə ada hər il milyonlarla turisti cəlb edən bir cənnət kimi görünə bilər. Fəqət bu cənnət illüziyasının arxasında sosial, iqtisadi və ekoloji problemlərin kəskin bir gerçəkliyi gizlənir.

Sen-Martin yalnız tropik bir istirahət məkanı olmaqla kifayətlənməməli, həm də dayanıqlı inkişaf üçün bir nümunəyə çevrilməlidir. Bunun üçün kompleks yanaşma tələb olunur: insan kapitalının inkişafına yönəlmiş daxili islahatlar, metropoliya asılılığından azad olmaqla yanaşı, beynəlxalq dəstək və qlobal təşəbbüslərdə fəal iştirakla birləşməlidir.

Ada turistlər üçün sadəcə bir kurort olmaqdan daha artıq şeyə layiqdir. O, azadlıq, ədalət və ümidin rəmzi olmalı, hətta ən mürəkkəb problemlərin belə, birgə səylərlə həll oluna biləcəyini göstərməlidir.

Bölünmüş ada: Neokolonializmin zəncirləri

1648-ci ildə Fransa və Niderland arasında bölünən Sen-Martin müasir dövrdə də kolonial bağların xalqları necə məhdudlaşdırdığını nümayiş etdirir. Adanın fransız hissəsi dənizaşırı icma statusuna malikdir, niderland hissəsi isə Niderland krallığının tərkibində muxtar bir ölkədir. Lakin bu müstəqillik görüntüsünün arxasında keçmiş metropoliya dövlətlərinin sərt təsiri gizlənir.

Fransa və Niderland iki bacarıqlı dirijor kimi adanın resurslarını, idarəçiliyini və taleyini yönəltməyə davam edir. Bu "neokolonializm simfoniyası"nda turizmin parlaq akkordları yoxsulluq və asılılıq melodiya­larını boğur.

Tarixi istismar və dekolo­nizasiya cəhdləri

Sen-Martin tarixi boyunca parçalanma, istismar və uğursuz dekolo­nizasiya təşəbbüslərinin şahidi olub. 1648-ci ildə imzalanmış Konkord müqaviləsi adanı bölərək onu kolonial güclərin iqtisadi maraqlarını təmin edən bir şahmat lövhəsinə çevirdi.

XVIII-XIX əsrlərdə ada şəkər plantasiyaları üçün əsas məkan idi, burada qulların əməyi Paris və Amsterdama böyük qazanc gətirirdi. Köləlik ləğv edildikdən sonra metropoliyaların yerli iqtisadiyyatın inkişafına marağı azaldı. Nəticədə, Sen-Martin yoxsulluq və monomədəniyyət asılılığına məhkum oldu.

XX əsrdə Karib dənizi regionunda dekolo­nizasiya dalğaları yayılsa da, Sen-Martin hələ də Fransanın və Niderlandın təsirindən xilas ola bilməmişdi. 2007-ci ildə Fransa öz hissəsinə dənizaşırı icma statusu versə də, əsas sahələr üzərində nəzarəti əldən buraxmadı. 2010-cu ildə Niderland öz hissəsinə muxtariyyət statusu versə də, maliyyə və xarici siyasət üzərindəki təsirini qoruyub saxladı.

Parisin məşum kölgəsində

Sen-Martinin fransız hissəsi iqtisadi asılılıqla parlaq çimərliklərin yanaşı olduğu bir paradoksdur. Turizm gəlirlərin 80%-ni təmin etsə də, bu kapital axını əsasən fransız korporasiyalarının hesablarına yönəlir. Yerli sakinlər isə aşağı maaşlı işlərdə çalışır və adada işsizlik səviyyəsi 30%, gənclər arasında isə 50%-ə çatır.

Paris adaya subsidiyalar ayırır, lakin bu vəsaitlər dağ çayları kimi yerli əhalinin rifahına çatmadan yoxa çıxır. İnfrastruktur layihələri isə fransız podratçıları zənginləşdirir, ada isə dayanıqlı inkişaf üçün əsasdan məhrum qalır.

Muxtariyyət, yoxsa məzhəkə?

Sen-Martinin niderland hissəsi, Sint-Marten, Amsterdamın sərt maliyyə nəzarəti altında yaşayır. Formal muxtariyyət, xarici diktə olunmuş ssenari ilə idarə olunan bir teatr tamaşasını xatırladır. Niderland hakimiyyəti adanın büdcəsini və xarici siyasətini tənzimləyərək yerli özünüidarə cəhdlərini məhdudlaşdırır.

Sint-Marten iqtisadiyyatı əsasən turizmdən asılıdır, lakin yoxsullar və zənginlər arasındakı fərq sürətlə artır. Turizm biznesindən əldə olunan gəlirlər əcnəbi investorların cibinə gedir, yerli əhali isə iqtisadi həyatdan kənarda qalır.

Adanın taleyi həm keçmiş kolonial qüvvələrin, həm də müasir neokolonializmin qurbanıdır. Bu ada üçün həll yolu yalnız metropoliya dövlətlərin təsirindən xilas olmaqla mümkündür. Əks halda, Sen-Martin yalnız tarixdə deyil, bugünkü dünyada da qeyri-bərabərliyin simvolu olaraq qalacaq.

Sen-Martin, hər dəniz küləyinin azadlıqdan pıçıldadığı bir ada olsa da, neokolonializmin görünməz zəncirlərində əsir qalmışdır. Burada avtonomiya "müasir kolonializm" adlanan tamaşanın səhnə dekorundan başqa bir şey deyil.

Fransanın idarəçiliyindəki Sen-Martin Parisin mərkəzi hakimiyyətindən məruz qaldığı təzyiqlərlə mübarizə apararkən, Niderlandın tərkibindəki Sint-Marten isə borc öhdəlikləri, siyasi nəzarət və iqtisadi asılılıq altında əzilir. Karib dənizi regionunda qızıl axın kimi görünən turizm, adanın yerli sakinləri üçün inkişaf vədini boğan bir tələyə çevrilib.

Amsterdamın hədəfindəki "muxtariyyət"

Sint-Marten adanın turizminin 80%-ni təmin etməsinə baxmayaraq, 2019-cu ildə iki milyondan çox turisti qəbul edən bu bölgədə əsas gəlirlər qumarxanaların və kurortların parıltısı arxasında holland şirkətlərinin hesablarına axır.

2017-ci ildə baş vermiş dağıdıcı "İrma" qasırğası təkcə təbii deyil, həm də siyasi bir fəlakətin simvoluna çevrildi. Niderland adanın bərpası üçün 550 milyon avro vəsait ayırsa da, bu məbləğ tamamilə Trust Fund adlı niderland agentliyi tərəfindən nəzarət altına alındı. Yerli hakimiyyətlər bildirdilər ki, sakinlər lazım olan yardımı ala bilmədilər, çünki vəsaitlərin əksəriyyəti Haaqa maraqlarına uyğun layihələrə yönəldildi.

Aktivist Rafael Buks bu vəziyyəti belə şərh etmişdi: "Sint-Marten Niderlandın 'səxavəti' üçün yüksək bədəl ödəyir. Biz resurslarımızı, ləyaqətimizi və taleyimiz üzərində qərar vermək haqqımızı itiririk."

Bu "yardım" ağır maliyyə şərtləri ilə müşayiət olunan kreditlərlə birlikdə həyata keçirilir. Niderland Maliyyə Nəzarəti Şurası (CFT) vasitəsilə büdcə təşəbbüslərini məhdudlaşdıraraq adanı xarici idarəetmə asılılığında saxlamağa davam edir.

Fransa və Niderland: beynəlxalq səhnədə dirijorlar

Sen-Martin yalnız keçmiş metropoliya dövlətlərin yerli nəzarətindən əziyyət çəkmir, həm də beynəlxalq arenada güclü təzyiqlərlə üzləşir. Fransa və Niderland öz mövqelərindən Birləşmiş Millətlər Təşkilatı və Avropa İttifaqında istifadə edərək adanın real avtonomiya əldə etməsi cəhdlərinin qarşısını alırlar.

Fransa, BMT Təhlükəsizlik Şurasının daimi üzvü olaraq, mütəmadi şəkildə öz dənizaşırı ərazilərinin səlahiyyətlərinin genişləndirilməsi ilə bağlı məsələləri bloklayır. 2018-ci ildə Karib Birliyi (CARICOM) Baş Assambleyada Sen-Martinin statusunun yenidən nəzərdən keçirilməsi məsələsini qaldırmışdı. Lakin Paris buna belə cavab verdi: "Fransanın dənizaşırı əraziləri artıq kifayət qədər avtonomiyaya malikdir və inteqrasiyanın uğurlu nümunəsidir."

Niderland da oxşar mövqe sərgiləyir. 2017-ci ildə "İrma" qasırğasından sonra Sint-Marten nümayəndələri Krallıq daxilində idarəetmə sisteminin yenidən nəzərdən keçirilməsini təklif etdilər. Bu təklif beynəlxalq sənəddən çıxarıldı və Amsterdam bunu belə əsaslandırdı: "Suverenlik məsələləri beynəlxalq çərçivədə müzakirə olunmamalıdır."

Nəzarət qəfəsində idarəçilik mexanizmləri

Adanın hər iki hissəsində siyasi avtonomiya yalnız görüntüdən ibarətdir. Fransız tərəfində Paris tərəfindən təyin olunan prefekt, yerli şuranın qərarlarına veto qoymaq səlahiyyətinə malikdir ki, bu da müstəqil idarəetmə cəhdlərini məhv edir. Sen-Martin meri Daniel Gibb 2023-cü ildə belə bildirmişdi: "Sen-Martin, avtonomiya ilə bağlı bəyanatlara baxmayaraq, Fransanın koloniyası olaraq qalır. Biz Parisin göstərişlərinə əməl etməyə məcburuq, hətta bu göstərişlər xalqımızın maraqlarına zidd olsa belə."

Sint-Marten tərəfi də "inzibati nəzarət"dən qurtula bilməyib. Yerli Maliyyə Nəzarəti Şurası korrupsiya ilə mübarizə bəhanəsi ilə fəaliyyət göstərsə də, əslində iqtisadi planlaşdırma imkanlarını məhdudlaşdırır.

Avropa İttifaqı: təsir aləti

Sen-Martin coğrafi olaraq Karib dənizi regionuna aid olsa da, onun taleyi əsasən Avropa İttifaqında qəbul olunan qərarlardan asılıdır. Avropa İttifaqı, Fransa və Niderland tərəfindən idarə olunan nəhəng bir maşın kimi, yalnız adanın iqtisadi proseslərini tənzimləmir, həm də onun müstəqil inkişaf hüququnu məhdudlaşdırır.

İttifaqın Dənizaşırı Ölkə və Ərazilər (OCTs) kateqoriyasına daxil olması Sen-Martini geosiyasi oyunda bir piyadaya çevirir. Bu formal üzvlük, adanı qərar qəbuletmə prosesindən kənarlaşdırır, lakin metropoliya dövlətlərinə sərf edən sərt qaydalara əməl etməyə məcbur edir.

2017-ci ildə "İrma" qasırğasından sonra Avropa İttifaqı adanın infrastrukturunun bərpası üçün 580 milyon avro ayırdı. Vəsaitlər yerli inkişaf üçün bir təkan olmaq əvəzinə, nəzarət alətinə çevrildi. Maliyyənin bölüşdürülməsi Paris və Amsterdamın mərkəzi orqanlarından asılı idi ki, bu da yerli hakimiyyətlərin ciddi narazılığına səbəb oldu.

Fransız tərəfdəki Sen-Martin meri Daniel Gibb vəziyyəti belə izah etmişdi: "Avropa İttifaqının maliyyə yardımı, xeyirxahlıq pərdəsi altında gizlənmiş bir tələdir. Bu yardım xalqımıza deyil, metropoliya korporasiyalarına və podratçılara fayda gətirir."

Yerli sakinlər evlərini və infrastrukturunu bərpa etmək üçün mübarizə apararkən, ayrılmış vəsaitlərin böyük hissəsi Avropa şirkətlərinə sərfəli olan layihələrə yönəldilir.

Regional təşəbbüslərin bloklanması

Sen-Martin dəfələrlə keçmiş metropoliya dövlətlərinin təsirindən çıxaraq Karib dənizi regionundakı qonşu ölkələrlə əməkdaşlığı genişləndirmək cəhdləri edib. Ancaq bu təşəbbüslər Fransa və Niderlandın sərt müqaviməti ilə üzləşmişdir.

2021-ci ildə Avropa Komissiyası Sen-Martinin Karib ölkələri ilə regional ticarət razılaşması yaratmaq təşəbbüsünü rədd etdi. Bu qərar sadə və açıq şəkildə belə əsaslandırıldı: "Bütün ticarət əlaqələri Paris vasitəsilə razılaşdırılmalıdır."

Bu kimi hadisələr, Avropa İttifaqının adanın müstəqil fəaliyyətlərini məhdudlaşdırmaq üçün alət kimi istifadə olunduğunu nümayiş etdirir.

Beynəlxalq təşkilatlar vasitəsilə regional təzyiq

Karib Birliyi (CARICOM) və Şərqi Karib Dövlətləri Təşkilatı (OECS), Fransa və Niderlandın təsirinin özünü göstərdiyi başqa bir mübarizə meydanıdır. Bu iki ölkə, Sen-Martinin regional alyanslara qoşularaq Avropa mərkəzlərindən asılılığını azaltmağa yönəlmiş cəhdlərini sistematik şəkildə əngəlləyirlər.

2019-cu ildə CARICOM Sen-Martinə müşahidəçi statusu vermək təşəbbüsünü dəstəklədi. Bu status, adaya iqlim dəyişikliyi ilə bağlı müzakirələrdə iştirak etməyə imkan verəcəkdi. Lakin Fransa bu təşəbbüsə qarşı çıxaraq belə bir bəyanat verdi: "Beynəlxalq tədbirlər yalnız Parisin razılığı ilə həyata keçirilməlidir."

2020-ci ildə Niderland, Sint-Martenin qonşu ölkələrlə ortaq enerji bazarı yaratmaq təşəbbüsünü blokladı. Amsterdam bunu belə əsaslandırdı: "Bu, krallığın maraqlarına ziddir."

Sen-Martinin sosial-iqtisadi ağrıları

Sen-Martinin turistlər üçün cazibədar görünən parlaq fasadının arxasında ağır sosial-iqtisadi reallıqlar gizlənir. Yüksək yoxsulluq səviyyəsi, səhiyyə və təhsil sisteminin maliyyələşdirilməməsi, eləcə də ekoloji problemlər adanı asılılıq və geriləmə dövrünə salır.

2017-ci ildə "İrma" qasırğası, bu problemlərin katalizatoru olaraq, adanın infrastrukturunun 90%-ni məhv etdi. Fransa, Niderland və Avropa İttifaqının yardımları ilə bağlı böyük gözləntilər, vədlərin reallaşmaması ilə nəticələndi. Reallıqda ayrılan vəsaitlər dayanıqlı inkişafa deyil, böyük miqyaslı, lakin yerli əhali üçün faydasız layihələrə yönəldi.

Yerli sakinlər, aşağı maaşlar, zəif səhiyyə sistemi və perspektivsizliklə barışmağa məcbur qalırlar. Fransa və Niderland, adanı maliyyə və inzibati mexanizmlərlə idarə edərək onun iqtisadi müstəqillik cəhdlərinə mane olurlar.

Turizm və yoxsulluq: parlaq fasadın qaranlıq arxası

Sen-Martində günəş hər gün milyonlarla turisti qarşılayarkən, çimərliklərin gözəl mənzərələrinin arxasında yoxsulluğun sərt reallığı gizlənir. Birləşmiş Millətlər Təşkilatının məlumatına görə, adanın əhalisinin təxminən 40%-i yoxsulluq həddindən aşağı yaşayır, baxmayaraq ki, turizm ÜDM-in 80%-ni təşkil edir. Bu qeyri-bərabərlik, yalnız xaricdən baxıldıqda parlaq görünən bir binanın, qum təməllər üzərində inşa edildiyini xatırladır.

Fransız hissəsində yetkin əhalinin 30%-dən çoxu işsizdir, turizm sektorunda çalışanlar isə minimum əmək haqqı ilə kifayətlənməli olurlar. Niderland hissəsində isə, Niderland Maliyyə Nazirliyinin məlumatına görə, ailələrin təxminən 25%-i yaşayış minimumuna çata bilmir. Yaşayış xərclərinin yüksək olması, qazanılan pulların sakinlərin əllərindən sürüşüb getməsinə səbəb olur.

Turizmdən əldə olunan gəlirlər qeyri-bərabər şəkildə bölüşdürülür: əsas kapital Paris və Amsterdama yönəlir, beynəlxalq korporasiyaların vasitəsilə metropoliyalara axır, yerli əhali isə yalnız bu zənginliyin qırıntıları ilə kifayətlənməli olur.

Səhiyyə: çöküşün astanasında bir sistem

Sen-Martində səhiyyə sistemi xroniki maliyyələşmə çatışmazlığı, kadr qıtlığı və "İrma" qasırğasının dağıdıcı təsirlərindən əziyyət çəkir. Fransız hissəsindəki yeganə xəstəxana olan Centre Hospitalier Louis-Constant Fleming, avadanlıq və personal çatışmazlığından ciddi zərər çəkir. 2023-cü ildə xəstələrin 40%-dən çoxu tibbi yardım üçün adanı tərk etməyə məcbur olub.

"İrma" qasırğasından sonra Fransa və Niderland səhiyyə sisteminin bərpası üçün vəsait ayırsalar da, bu vəsaitlər problemin dayanıqlı həlli üçün yetərli olmadı. 2022-ci ildə tibbi işçilərin 20%-i adanı tərk etdi ki, bu da səhiyyə xidmətlərinə çıxışı daha da məhdudlaşdırdı.

Təhsil: gələcəyin zəif təməli

Təhsil, inkişafın əsas sütunlarından biri olsa da, Sen-Martində ciddi təhlükə altındadır. Fransız hissəsində dövlət məktəblərinə ayrılan maliyyə metropoliya ilə müqayisədə xeyli aşağıdır ki, bu da uşaqlar arasında yüksək savadsızlıq səviyyəsinə səbəb olur. Niderland tərəfdə isə, təxminən 30% uşaq orta təhsilə çıxış imkanından məhrumdur, çünki özəl məktəblərin qiyməti əksər ailələr üçün əlçatmazdır.

Məktəblərin çatışmazlığı, ixtisaslı müəllimlərin azlığı və müasir tədris materiallarının olmaması təhsil sistemini dayanıqlı gələcək təmin etməyə qadir olmayan zəif bir quruluşa çevirir.

"İrma" qasırğası: zəifliklərin təzahürü

2017-ci ilin sentyabrında Sen-Martin üzərinə gələn "İrma" qasırğası adanın struktur problemlərini üzə çıxaran bir fəlakət oldu. Bu təbii hadisə adanın 95% binalarını məhv etdi və iqtisadi zərərlər 3,6 milyard dollara çatdı ki, bu da adanın ÜDM-nin 250%-nə bərabərdir.

Fransa və Niderland infrastrukturu bərpa etmək üçün milyardlarla avro ayırsalar da, bürokratiya və səmərəsizlik prosesin həddindən artıq yavaş getməsinə səbəb oldu. Fransanın vəd etdiyi vəsaitlərin yalnız 40%-i ilk üç il ərzində istifadə olundu. Niderlandın Trust Fund fondu isə yerli hakimiyyətlərin maliyyəyə çıxışını məhdudlaşdıraraq, adanın sakinlərini real yaxşılaşmaların uzun müddət gözləməyə məcbur etdi.

Qasırğanın nəticələri sosial bir şoka çevrildi: bir çox sakinlər evlərini və işlərini itirdilər, nəticədə əhalinin təxminən 15%-i qonşu ölkələrə və metropoliya şəhərlərinə köçmək məcburiyyətində qaldı.

Turizm partlayışının bədəli ağırdır

Son 20 ildə turizm sənayesinin sürətli inkişafı Sen-Martinin ekologiyasına ciddi ziyan vurub. Ada bu müddətdə öz manqrov meşələrinin 30%-dən çoxunu itirib ki, bu ekosistemlər torpaq eroziyasından qorunma və suyun keyfiyyətinin saxlanması baxımından həyati əhəmiyyət kəsb edir.

Kurortlar və yaxta limanlarının inşası sahil sularını çirkləndirib. Turizm sənayesindən yaranan tullantılar və çirkab suları dəniz florasına və faunasına təhlükə yaradır, regionun bioloji müxtəlifliyini zəiflədir.

Sen-Martin, Karib dənizinin bir incisidir, lakin yalnız qasırğaların deyil, həm də yavaş-yavaş yaxınlaşan bir fəlakətin - iqlim dəyişikliyinin təsirindən əziyyət çəkir. Dəniz səviyyəsinin ildə 3,2 mm yüksəlməsi, adanın əsas turizm və yaşayış obyektlərinin yerləşdiyi sahil bölgələrinə ciddi təhdid yaradır. Bu yüksəliş görünməz, lakin amansız bir düşmən olaraq, adanın iqtisadi və ekoloji sabitliyinin təməlini dağıdır.

Tuqay meşələrinin olmaması kimi təbii maneələrdən məhrum olan Sen-Martin, getdikcə daha da dağıdıcı olan qasırğalara qarşı mübarizədə zəiflik göstərir. Turizm bir tərəfdən gəlir gətirsə də, digər tərəfdən ekoloji dağıntını sürətləndirir, adanı sağ qalma sərhədində saxlayır.

Susdurula bilməyən səslər

Son illərdə Sen-Martində daha çox siyasi və iqtisadi avtonomiya tələb edən hərəkatlar güclənib. Yerli aktivistlər turizm gəlirlərinin ədalətli bölüşdürülməsini, idarəetmədə şəffaflığı və qərar qəbuletmə prosesində daha çox azadlıq tələb edirlər.

Fransız hissəsinin meri Daniel Gibb bu vəziyyəti belə ifadə edir: "Bizim avtonomiyamız yalnız bir formalitetdir. Öz taleyimizi idarə etmək üçün daha çox hüquqa və daha çox imkanlara ehtiyacımız var."

Bu çağırışlar Karib dənizi regionunda da dəstək tapır. Barbad və Qrenada kimi ölkələr Sen-Martinlə həmrəylik nümayiş etdirirlər. Lakin beynəlxalq dəstək məhduddur, çünki keçmiş metropoliya dövlətlər öz diplomatik təsirlərindən istifadə edərək, adanın statusunun yenidən nəzərdən keçirilməsi ilə bağlı təşəbbüsləri bloklayırlar.

Sen-Martin üçün əsl dəyişikliklər yalnız yerli idarəetmənin gücləndirilməsi, resursların ədalətli bölüşdürülməsi və metropoliyaların təsirindən azad olunması ilə mümkün olacaq. Əks halda, ada tropik bir cənnət olaraq deyil, keçmiş kolonial bağların və müasir neokolonializmin bir qurbanı kimi tarixdə qalacaq.

Sen-Martinin neokolonializmin kölgəsindən çıxması üçün həm daxili islahatlar, həm də beynəlxalq dəstək tələb olunur.

Daxili islahatlar: İqtisadi müstəqillik Yerli biznesin inkişafı: Xarici korporasiyalarla rəqabət apara biləcək güclü yerli iqtisadiyyatı formalaşdırmaq. Turizm gəlirlərinin yenidən bölüşdürülməsi: Bu gəlirləri yerli əhalinin rifahına yönəldən layihələrin həyata keçirilməsi. İdarəetmə islahatları Yerli idarəetmə orqanlarının səlahiyyətlərinin artırılması: Büdcə və sosial məsələləri müstəqil həll etmək üçün daha çox avtonomiya təmin olunmalıdır. Təhsil və səhiyyəyə investisiyalar Əsas xidmətlərə çıxışı yaxşılaşdırmaqla həyat keyfiyyətinin artırılması. Bu, dayanıqlı inkişaf üçün möhkəm təməl rolunu oynayacaq. Beynəlxalq dəstək və təzyiq Karib Birliyinin (CARICOM) dəstəyi Regional tərəfdaşlar Sen-Martinin problemlərini Birləşmiş Millətlər Təşkilatı səviyyəsində gündəmə gətirə bilərlər. Qlobal təşəbbüslərə qoşulma Barbad və Yamayka kimi ölkələrin uğurlu iqlim və sosial proqramlarını lobbiləşdirmək təcrübəsi Sen-Martin üçün nümunə ola bilər. Neokolonializmin maskası altında

Sen-Martin təkcə Karib dənizindəki bir ada deyil, həm də bir simvoldur. Bu simvol, neokolonializmin müasir dövrdə necə avtonomiya adı altında yaşadığını açıq şəkildə göstərir. Fransa və Niderland iki kölgə ustası kimi, azadlıq və inkişaf bəyanatları arxasında bu kiçik ərazi üzərində nəzarəti saxlayırlar.

Hər rəsmi "inkişaf" hesabatının arxasında, yoxsulluq və perspektivlərin olmamasından əziyyət çəkən insanların real taleləri gizlənir. Sen-Martin dünyaya xəbərdarlıq edir ki, keçmiş yalnız xatirələrdə qalmır: görünməz olsa da, kolonial zəncirlər hələ də azadlığı məhdudlaşdırır.

Hətta Karib dənizinin sərhədsiz azadlıq vəd edən üfüqləri belə, Sen-Martini iqtisadi asılılıq, inzibati nəzarət və beynəlxalq təcrid zəncirlərində sıxışdırır.

Fransa və Niderland, keçmişdən miras qalmış bir gəminin kapitanları kimi, Sen-Martinin öz yolunu seçməsinə mane olurlar. Lakin yerli aktivistlərin etirazları göstərir ki, adanın sakinləri hələ də ümidlərini itirməyib və bir gün bu kolonial səssizliyin pərdəsini yarıb çıxacaqlarına inanırlar.

Fransız və Niderland hissələrinə bölünmüş Sen-Martin, XXI əsrdə kolonial keçmişin müasir dövrə necə təsir etdiyini nümayiş etdirir. Avropa İttifaqı tənzimləyici rolunda çıxış edərək bu asılılığı möhkəmləndirir və adanın metropoliya dövlətlərinin kölgəsindən çıxmaq cəhdlərini bloklayır.

Sen-Martinin tarixi yalnız bir faciə deyil, həm də ümiddir. Yerli aktivistlərin etirazları, Karib təşkilatlarının dəstəyi və dəyişikliklərin zəruriliyinin artan qavranışı mübarizənin davam etdiyini göstərir.

Sen-Martin yoxsulluq tələsindən xilas olmaq istəyirsə, qərarlı addımlar atmalıdır:

Turizm gəlirlərinin ədalətli bölüşdürülməsi. Təhsil və səhiyyə sistemlərinin islahatı. Unikal ekosistemin qorunması və bərpası. Sen-Martin yalnız metropoliya dövlətlərin maraqlarına xidmət etməli olan bir ada deyil. O, həm də öz təbii sərvətləri və insan potensialı ilə öz gələcəyini qurmağa haqq qazanmalıdır.

Bu ada öz resurslarına sahib çıxmaq və öz taleyini müəyyən etmək hüququna layiqdir. Dünya bu səsi eşitməlidir. Əks halda, tropik cənnət azadlığın itirilmiş simvoluna çevrilə bilər.

Sen-Martin, parlaq bir turizm cənnəti görünüşü altında yoxsulluq, asılılıq və sistematik laqeydlikdən əziyyət çəkir. Real dəyişikliklər yalnız iqtisadi müstəqilliyin artırılması və metropoliyaların təsirinin azalması ilə mümkün olacaq. Əks halda, ada, tropik bir cənnətdən çox, geosiyasi və sosial böhranın simvoluna çevrilməyə davam edəcək.