İnsanın namazdan əvvəl düşüncəsini və xəyallarını kontrol etməlidir, hər şeyi unudub, fikrini yalnız namaza, Allaha və səcdəgahına yönəltməlidir. Əgər namazını tək qılırsa, rahat oturmalı, bədənini aram etməli, zehnini məşğul edəcək şeyləri özündən uzaqlaşdıraraq, Allahın hər yerdə hazır olduğunu və Onun qarşısında dayandığını düşünməlidir.

Allahın hər zaman bizi gördüyünü və hər yerdə bizimlə birlikdə olduğunu deyirik, halbuki buna heç özümüz də yəqin etməmişik. Yalnız dilimizdə bunu söyləyirik, qəlbimizlə Allahın hər yerdə olduğuna inanmamışıq. İnsan bir otaqda tək olarkən fərqli davranış sərgiləyir. Amma başqasının, hətta bir uşağın onu gördüyünü bildikdə davranışın dəyişir, hərəkətlərinə diqqət edir. Əgər başqasının yanında özünə diqqət edirsə, namaz qılarkən Allahın qarşısında da özünə daha çox diqqət etməlidir.

Həqiqi iman sahibi, Allahın qarşısında dayandığına həqiqətən inanıbsa qətiyyən başqa şeyləri düşünməyəcək. İnsan hörmətli bir şəxsin qarşısında, başqa işlərlə məşğul olarmı? Namaza duran və "Allahı Əkbər" deyən həqiqətən də Allahın hər şeydən böyük olduğunu dərk etməlidir, ancaq bu şəkildə Ondan qafil olmaz. Bizlər Allahın böyüklüyünü dərk etməkdə acizik, ağıllar əsla onu dərk edə bilməz. Bir az da olsa dərk edə bilməyimiz üçün, "Allah böyükdür" cümləsindən istifadə edirik, lakin ağılımız böyüklüyün xüsusiyyətini və nə qədərliyini əsla anlaya bilməz. Əlbəttə ki, insan Allahın yaratdığı varlıqlara baxaraq və bəzi mərhələləri qət edərək Allahın əzəmətini az da olsa dərk edə bilər.

İmam Sadiq (ə) Peyğəmbərdən (s) nəql edir ki, ətir satıcısı olan Zeynəb, Peyğəmbərin evinə gəlir və ondan Allahın əzəmətini ona izah etməsini istəyir. Həzrət Məhəmməddə (s) yeddi səmanın, aləmlərin və planetlərin nə qədər bir-birlərindən böyük olduqlarını izah etməyə başlayırlar, sonra belə buyurur: "Üzərində olduğumuz bu yer kürəsi içindəki və üstündəkilərlə birlikdə, birinci səmayla müqayisədə səhranın ortasına düşmüş bir üzük kimidir. Eyni şəkildə birinci səma, ikinciylə müqayisədə səhradakı bir üzük qədərdir, bu kiçiklik və böyüklük yeddinci səmaya qədər davam edir. - (Biharul Ənvar, cild 60, səh 83, 85)

Bütün bunlar Allahın nə qədər uca olduğunun bir göstəricisidir. Yer və digər planetlər bu qədər böyüklüyü ilə Günəş qarşısında çox kiçikdir, hamısı da kainatda davamlı hərəkət halındadırlar, amma maraqlıdır ki, heç bir zaman bir-birləriylə toqquşmurlar. Astronomiya elmi ilə məşğul olanlar bunların arasındakı uzaqlığın milyonlarla işıq ili olduğunu bildirirlər. İşıq saniyədə 300 min km. yol qət edir, bunu bir ilə vuranda görün nə qədər edir, bir milyon işıq ili hesablandığında insan heyrətlənməyə bilmir. Bu gördüyümüz səma və ulduzlar yalnız birinci qatdır, bunlardan əlavə başqa aləmlər də var. Bunun üçün Allah belə buyurur:

Allah onları (səmaları) yeddi (qat) göy olaraq iki gündə əmələ gətirdi. (Beləliklə, iki gün ərzində yer, sonra iki gün ərzində yer üzündə olanlar, daha sonra iki gün ərzində göylər xəlq edildi. Kainatın yaradılması altı gün ərzində başa çatdı). O, hər bir göyün işini özünə vəhy edib bildirdi. Biz aşağı göyü (dünya səmasını) qəndillərlə (ulduzlarla) bəzədik və (onu şeytanlardan, hər cür bəladan) hifz etdik. Bu, yenilməz qüvvət sahibi olan, (hər şeyi) bilən Allahın təqdiridir (əzəli hökmü, qanunudur)!" - ("Fussilət" surəsi, ayə 12)

Bütün bunlar Allahın sərhədsiz hikmətinin və sonsuz əzəmətinin bir göstəricisidir. İnsan bu aləmə və yaradılışa baxaraq Allahın əzəmətini gördükdən sonra, namaz qılarkən kimin qarşısında dayandığına daha çox diqqət yetirməlidir. Görəsən belə bir varlığın qarşısında dayanarkən, yenə çörəyi, suyu, evi, paltarı, işi düşünmək ayıb deyilmi?