Bu sualın cavabında deyə bilərik ki, birincisi, Allah Təala şeytanı, şeytan olsun deyə yaratmamışdır. Onu cin yaratmış və hətta ibadətinə görə mələklərdən də uca olmuşdu. Şeytan (lən) öz iradəsi ilə Allaha qarşı çıxır və Adəmə (ə) səcdə etməkdən imtina edir. Ona görə də İlahi rəhmətdən qovulur.

İkincisi, Allah insanı şeytan qarşısında təkbaşına buraxmamışdır. Ona həm xarici və həm də daxili peyğəmbərlər göndərmişdir ki, şeytanın tələlərini tanıya bilsinlər və ondan uzaq olsunlar. İnsan da həm sünnət və həm də ağlı sayəsində şeytanın tələlərini tanımağa başlayar.

Üçüncüsü isə şeytanın olması - əslində insan üçün bir nemətdir. Çünki şeytan, insanı hərəkət etmək üçün təhrik edir və faktiki olaraq, təkamül yoluna çıxardır.

Əgər insan şeytanla mübarizəyə qalxarsa, o zaman ruhu mənəvi təkamülə çatar və Sirat yoluna qədəm basar.

Başqa bir tərəfdən isə Allah insanları şeytan vasitəsilə imtahana çəkər və əgər bu imtahandan keçə bilərsə, o zaman kamala çatar. Əks halda - şeytanın qulu olar.

"Məgər insanlar "İman gətirdik" - demələri ilə onlardan əl çəkilib (əməlləri ilə daha) imtahan olunmayacaqlarınımı sanırlar?!". ("Ənkəbut" 2).