Qabil ibadət əhli olmasına baxmayaraq, cinayət işlədir. Bəşərin ilk davası iki Allahı tanıyan insan arasında olmuşdu. Nə oldu ki, Kərbəla səhnəsində də namaz qılanlar İmama (ə) qıydılar? Bütün bunlara səbəb odur ki, nəfs insanın bütün yaxşılıqlarını ayaqları altına almışdı. Əgər havayi-nəfsimizlə mübarizə etməsək, əmmarə nəfsimiz bizi minib çapar. Bizim bütün yaxşılıqlarımızdan öz xeyri üçün istifadə edər.

Nəsimizlə mübarizənin ilk mərhələsində gərək onu özümüzə düşmən bilək. Nəfsimizə nifrət edək. Yəni nəfsi-əmmarəmizə ən qatı düşməniz kimi baxmalıyıq. Bu, heç də asan bir iş deyildir və təlqinə ehtiyacı vardır. İnsan gərək bu haqda təfəkkür etsin. İnsan gərək özünü tərbiyə etmək üçün təlqin yolundan istifadə etsin.

İnsan gərək nəfsinə təlqin etmək qüdrətinə malik olsun və bunun üçün vaxtı olsun. Ancaq çox təəssüf ki, bu günlərdə başqaları bizə təlqin edirlər. Özü də tamamilə əks şeyləri. Televiziya, mətbuat vasitəsilə reklamın yardımı ilə elə yersiz və mənasız şeyləri bizə təlqin edirlər ki, nə dünyamıza, nə də axirətimizə faydası vardır.

Bir müddət çalışaq ki, rəhbərliyi ələ alaq və özümüzə yaxşı şeyləri təlqin edək. Eyni zamanda özümüzə nəfsimizin düşmən olduğunu və onunla mübariaə aparmalı olduğumuzu da təlqin edək.

Şübhəsiz ki, böyük din alimləri də ilk addımı bu yoldan atmışdılar. Ayətullah Behcət nəql edir: "Bir gün İmam Xomeyninin (r) evində idim və qovurma bişirmişdilər. Bizim üçün gətirdilər, ancaq o, yemədi. Soruşdum ki, niyə yemirsiniz? Dedi: "Mən bu yeməyi çox sevirəm, ancaq ondan yeməyəcəyəm". Çünki əgər insan nəfsini ayaqları altına almasa, əksinə, nəfsi onu tapdalayacaqdır.

Sonrakı addımda ki, nəfsinlə cihad etməyi qərara alırsan, onu ən qatı düşmən bilirsən, nəfsinə nəzarət et, ondan qorx. İmam Əli (ə) buyurur: "O zaman ki, nəfsinə daha çox etimad edirsən, onun səni aldatmasından daha çox ehtiyat et".