"Bir gün bir kişi Hacı Şeyx Həsənəli İsfahaninin qəbri yanında dayanıb ağlayırdı. Bu alim tanınmış arif və saliklərdən idi. Onun bu qədər göz yaşı tökməsinin səbəbini soruşan zaman, deyir: "Bir gün bu qəbir sahibini türbətlə bir yerdə öz maşınımla şəhərə aparırdım. Yolun ortasında benzin qurtardı və maşın hərəkətdən dayandı. Mən çarəsiz gərək iki kilometr yolu piyada gedib, oradan keçən maşınlardan benzin istəyərdim.

Alim mənə buyurdu: "Maşını işə sal".

Dedim: "Benzin qurtarmışdır".

Yenə həmin sözləri dedi, mən isə benzin olmadığını söylədim.