"Allah heç bir ailəni atasız, heç bir evi başsız eləməsin. Mən lap gənc yaşlarımdan onun hər üzünü görmüşəm. Həyat yoldaşım şəhid olanda cəmi 33 yaşı var idi. Kiçik qızım səkkiz aylıq idi, ondan böyük qızım hələ yeriyib-yüyürə bilmirdi. Nə Ağa onları doyunca əzizləyə, oxşaya bildi, nə qızlarım ata nəfəsi duydu. Üç qızdan ibarət ailəni saxlamağın, onları böyüdüb boya-başa çatdırmağın çətinliyini yəqin ki, hər kəs başa düşər. Amma mən həmişə elə hesab elədim ki, Ağa ölməyib, o, haradasa bizi görür, bizi izləyir, bəlkə də harasa səfərə gedib, nə vaxtsa qayıdıb gələcək. Onu həmişə yanımızda, ətrafımızda hiss edirik. Bəzən buna inandım, bəzən özümü aldatdım, hər halda hər necə olsa da, bu cür düşünmək ailəmizi sınmağa, əyilməyə qoymadı. Şükür ki, həmin günlər arxada qalıb, uşaqlarım böyüyüb", - deyə 1993-cü il dekabrın 10-da Füzuli rayonun kəndlərini erməni hücumundan qoruyarkən şəhid olan Milli Ordunun döyüşçüsü Ağa Qocayevin həyat yoldaşı Vəsilə Qocayeva AZƏRTAC-ın müxbiri ilə söhbətində deyib.