II xəlifə tərəfindən Şama vali təyin edilən Müaviyyə artıq neçə il idiki Şamda öz mövqeini möhkəmləndirmişdi. Xilafət mərkəzindən uzaq olan Şam əhli Müaviyyənin düzgün olmayan İslami təbliğatı nəticəsində tam başqa bir ruhiyyədə tərbiyyə edilmiş, yeni formalaşmaqda olan gənc nəsilin artıq özünə məxsus İslamı düşüncəsi var idi. Təbiğatlar tam şəkildə Müaviyyənin nəzarəti altında idi. Bu əhali Hz.Əlini (ə) kafir bilir, onu namaz qılmayan kimi tanıyırdılar. Hətta rəvayətdə deyilir ki, Hz.Əlinin (ə) namaz üstündə zərbətləndiyi eşidən əhali "məyər Əli namaz qılırdı?" deyə təəccüblə soruşurdular!.

Hətta Əməvilər dövründə namazdan sonra Hz.Əliyə (ə) nalayiq söz deməyi belə özlərinə mühüm və vacib bilirdilər. Bu iş yalnız Əməvi hökümdarı hicri 99-101 illərdə hakimiyyətdə olmuş Ömər ibn Əbdul Əziz tərəfindən qadağan edildi. Bu o deməkdir ki, Şamlıların bu mənfur əməli 60 ilə yaxın davam edib.

III xəlifə Osman ibn Əffanın öldürülməsindən sonra xəlifə olan Hz. Əli (ə) Abdullah ibn Abbası Şama xəlifə təyin edir. Müaviyyədən Şam valiliyini təhvil verməyi tələb edir. Müaviyyə nəinki, bu əmrə boyun əymir, hətta Hz. Əlini (ə) Osmanın qatili kimi tanıtdıraraq, bu qətldə o Həzrəti (ə) günahlandırır. Beləcə Şamda qüvvətlənən Müaviyyə xəlifəyə qarşı çıxır və hicri 37-ci il səfər ayında mənfur və kütbeyin bir ordu ilə Siffey çölündə xilafət ordusu ilə qarşı-qarşıya gəlir.