İmamın (ə) etdiyi qiyamda ən çox gözə çarpan amil - İmamın (ə) çətinliklərə qarşı mətanəti və səbiri olmuşdur. Həmçinin Həzrət Zeynəbin (s.ə) səbiri, İmamın (ə) və ailəsinin susuzluğa səbiri, qılınclar qarşısındakı səbir, əziyyətlər qarşısındakı səbir. Bu səhnələrə baxan hər bir insan İmamın (ə) məzlumiyyətinin aydın şahidi olar.

Son.az deyerler.org-a istinadən bildirir ki, İmam Hüseyn (ə) qiyamında səbir tamamilə başqa bir şəklildə zühur edirdi. İmamın (ə) səbrinin cilvələrindən biri düşmənə hücum qarşısında göstərdiyi mətanət idi. İmamın (ə) ordusunda olan hər bir insan özünə görə böyük şəxsiyyət sayılırdı. Lakin bu insanlar İmamın (ə) göstərdiyi yolla irəliləyir və İmamın (ə) sözündən çıxmırdılar. İmam (ə) isə özü seçdiyi yola görə məsuliyyətli idi və bu vəzifəsini yerinə yetirən zaman mətanət nümayiş etdirirdi.

İmama (ə) hərəkət edəcəkləri yerlə bağlı ən çox məsləhətlər verən qardaşı Muhəmməd ibni Hənəfiyyə idi. Muhəmməd iki dəfə İmamla (ə) qiyamla bağlı söhbət etmişdi. Biri İmam (ə) Mədinədən çıxan zaman idi və o birisi İmam (ə) Məkkədə qalan zaman idi.

İmamın (ə) Mədinədə olduğu son gündə Muhəmməd qəmgin halda qardaşının yanına gəlir və salam verəndən sonra buyurur: "Yezid ibni Müaviyyə ilə beyət etməmək üçün ilk növbədə ondan uzaqlaş və bacardığın qədər şəhərlərdən uzaqlaş. Sonra elçilərini insanlara tərəf göndər və onları özünə tərəf çağır. Əgər insanlar sizinlə beyət etsələr, əlhəmdulillah. Yox, əgər başqasına üz çevirsələr, Allah sizin din və ağılınızdan heç nəyi azaltmaz". İmam (ə) bu təklifi qəbul etmir və sonra Muhəmməd ona təklif edir ki, Məkkəyə getsin və əgər olmasa Yəmənə getsin. O da olmasa, səhraya gedib bir müddət orada qalsın. Səbir etsin ki, insanların halı məlum olsun. Bu təklifdən sonra İmam (ə) qardaşına buyurur: "Qardaşım, siz mehribanlıq və şəfqət üzündən mənə nəsihət verirsiniz. Ümid edirəm ki, nəzəriniz müvəffəq olsun". İmam (ə) əməldə bu təklif kimi əməl etmədi.