Ey ruhumuzu isidən günəş! Öz kölgəni bizdən uzaq salma. Səndən ayrı düşmək kor olmaq kimidir.

Ey gecə qaranlıqlarımızı işıqlandıran, səni necə mədh etməyim ki?

O zaman ki, nəfsimizin tufanları bizi titrədir və təlatümə gətirir, özündən necə də dəmir iradələr büruzə verirsən. Biz insanların şəxsiyyətini qorumaq üçün gör nə qədər əmək sərf edirsən?!

Bəli, ey mənim ayım! O zamana qədər ki, ruhumun zülal suyu qurumayıbdır, həmin zülal suda titrəyirsən, bütün bədənimizi o su ilə yuyursan.