Son.az kult.az-a istinadla xəbər verir ki, Ağdamda doğulan tarixçi alim, dosent Zaur Əliyev sözügedən rəqslə bağlı inanılmaz faktı təqdim edib.

O bildirib ki, bu rəqs əslində Qarabağ folklorunun unudulmaz "Maral oyunu"dur:

"Bu günlərdə Bakıda keçirilən toyların birində Qarabağa, xüsusilə Kəlbəcər folkloruna aid bir qədim adət canlandırılıb və sosial mediada və mətbuatda bunu, təəssüf ki, lağ obyektinə çeviriblər. Bu rəqsi lağa qoyanlar arasında savadlı şəxslər - aktyor və müğənnilər də var. Anlayıram, ölkədə media və TV kanallar normal folklor və qədim adət-ənənələrlə bağlı verilişlər hazırlamırlar. Bir çox adətlər yavaş-yavaş unudulur, yaşlı insanlara qulaq asmayan cavanların sayı getdikcə artır. Bəlkə də gənclərin bunu bilməməsinin günahı elm, təhsil, media və mədəniyyət xadimlərinin üzərindədir. Lakin aktyor və müğənnilərin bunu bilməməsi, ən azı, düzgün deyil.

Bu rəqs "Maral oyunu" adlanır. Qarabağ bölgəsində toylarda, xüsusilə Novruz bayramında oynanılan rəqs növüdür. Ən çox də Kəlbəcər bölgəsində toylarda bu oyun daha çox populyar olub".

Alimin sözlərinə görə, bəzi folklorşünaslar yanlış olaraq bu oyunun "nakam sevgi" hekayəsindən bəhs etdiyini düşünürlər:

"Guya qız çobanı sevirmiş, qızın da uşaqlıq illərindən bəslədiyi maral daima ikisi görüşəndə yanlarında olurmuş. Qız başqasına ərə verilib deyə, özünü asır və maral da onun dəfnində belə rəqs edir. Şad günlərin - toy-düyünün, Novruz bayramının oyunu-rəqsi olan bu folklor nümunəsi niyə "nakam sevgi" ilə bağlı olsun ki?!

Əsl hekayə isə belədir: Rus işğalına qədər olan dövrdə Qarabağda sənətkarların peşəkarlığı, xüsusi istedad və qabiliyyəti toylarda və məclislərdə musiqiçilərin və müğənnilərin ifa etdikləri zaman quşların, heyvanların "reaksiyası" ilə ölçülərdi. Məsələn, Keçəçi oğlu Məhəmməd haqqında danışırlar ki, o, Cıdır düzündə oxuyanda, bir dəstə bülbül daima onun oturduğu yerdə olan ağacın budağına qonurmuş. Yaxud Sadıqcan tarda ifa edəndə, qumru quşları özlərini tara çırpırlarmış.