Bu insanlıq məhəbbəti olmasa ailələr davamlı olmaz, insanlar da digər canlılar kimi pərakəndə yaşayar. Hətta bütün canlılarda bu hiss vardır. Çünki dünyaya gəlmiş körpə balanı "ananın" məhəbbəti, "atanın" diqqət və fədakarlığı diri tutur. Demək olar ki, insan da daxil olmaqla bütün canlılar bu cürdür.

Təəssüf ki, bu cür qarşılığlı məhəbbət davamlı olması hər zaman müşahidə olunmur. Bütün canlılarda müşahidə olunan mənəmlik hissi buna maneə olur. İstər insan olsun, istər digər canlı etdiyi fədakarlıq və məhəbbəti müqabilində diqqət və ehtiram görmədikdə daxilində olan məhəbbət tam başqa bir hisslə əvəz olur. Başqa bir hiss ona görə deyirik ki, bunu nə bir adla, nə də bir sözlə ifadə etmək olmur.

Ayətullah Müctəhidi Tehrani bu mövzuda ibrətamiz bir hadisə danışır:

"Hər kim ata-anasına ehtiramsızlıq edərsə nə dünyada, nə də axirətdə xeyir görməz!

Bir yaşlı kişi vardı. Onun 90-a yaxın yaşı vardı. Nə bir övladı vardı, nə də bir ailəsi olmuşdu. O çox çətin və kədərli bir ömür sürmüşdü.

Eşitdim ki, gənc yaşlarında atası ona nifrin edib və belə deyib:

-Görüm səni heç vaxt qadın, uşaq, ev, ailə sahibi olmayasan!

Kişi 90 ilə yaxın ömür sürüb, amma hələ də ondan narazı olan atasının nifrininin təsirindən xilas olmayıb."(Təriqe-dust kitabı. Səh-18)

Bəli valideyin haqqı çox ağırdır. Heç nə ilə ödənməz. Allah Təala valideyn üçün elə bir hüquq, haqq təyin edib ki, bütün dünya nemətlərin versən belə bu haqqın əvəzi ödənməz.

Allah Rəsulu (s) "Atanın qəzəbi Allahın qəzəbidir" deyə buyurub.