Aktrisa Məsumə Babayevanın Son.az-a müsahibəsi.

- Məsumə xanım, sizinlə serial fasiləsində müsahibə edirik. Üzünüzdən necə deyərlər, yorğunluq yağır. Yəqin ki, bu yaradıcı yorğunluqdan da bir zövq alırsız.

- Gördüyünüz kimi hal-hazırda "Laləli saray" serialında çəkilirəm. Yorğunluğun olması normaldır. Çünki həm gecə, həm də gündüz çəkilişlərində oluruq. Bundan əlavə obrazım da ağır yüklüdür. Xəstəliyimlə əlaqədar olaraq mənə əsəbləşmək olmaz. Amma onadığım rolda bu var, istəsəm də, istəməsəm də bu stressi yaşayıram. Nəticədə bunun ağrısını çəkirəm.

- Elə sənətçilər var ki, bu səhnələri yaşamır, sadəcə oynayır. Rola görə bu qədər əsəb, stress keçirməyə dəyər?

- Əlbəttə ki, bu hisslər təbii olmalıdır. Yalandan oynayanda tamaşaçı o dəqiqə hiss edir. Mən obrazı beynimdən, ürəyimdən keçirməsəm oynaya bilmərəm. Biri var yaşamaq, biri var çəkilmək xatirinə yola vermək. Yola verməkdənsə, heç vaxt oynamaram.

- Gənc aktyorların oyun tərzi ilə sizin kimi sənətkarların oyun tərzi arasında yerlə-göy qədər böyük fərq var. Bütün bunları kənardan hiss edə bilirsiniz?

- Vallah, mən istəmirəm ki, kimisə tənqid edim. Bütün bunlar hamısı təcrübəsizlikdəndir. Biz hamımız Stansislavski teatr məktəbini keçmişik. O vaxtı tək bir televiziya var idi, ora da düşmək hər sənətçinin işi deyildi. İndi həm telekanallar çoxdur, həm də aktyorlar. Bu problem təkcə aktyorlara yox, rejissorlara da aiddir. Çünki aktyorla işləyənlər də rejisorlardır. Bütün bu işlər bir-biri ilə vəhdət təşkil edir. Baxmayın ki, 45 ilin aktrisasıyam, elə vaxt olur ki, mən də nəyisə düz demirəm. Bu zaman da mənim səhvimi rejissor tutur. Bunu çox normal qəbul edirəm. Belə də olmalıdır, çünki rejissor kənardan hər şeyi daha yaxşı görür.

- İncimirsiniz rejissordan?

- Xeyr, incimirəm. Əgər mən rejissorun iradını qəbul edə bilmirəmsə, onda mən nə aktrisayam ki? Mən onun iradını qəbul etməliyəm. Çəkiliş prossesində fikir mübadiləsi mütləq şəkildə olmalıdır. Fikrimiz üst-üstə düşməyəndə isə rejissora deyirəm ki, doğru dediyini sübut et.

- Məsumə xanım, siz Gənc Tamaşaçılar Teatrında uşaq və oğlan rolları ilə tanınmısınız. Amma bildiyimə görə bir müddət Akademik Milli Dram Teatrında da çalışmısınız. Bu teatrı nəyə görə tərk etdiniz?

- Akademik Milli Dram Teatrında böyük aktyorlarla çiyin-çiyinə işləmişəm. Sonradan mənim təyinatım Gənc Tamaşaçılar Teatrına verildi. Boyum çox balaca olduğundan teatrda uşaq rolları oynadım. Fikirləşirdim ki, bu tip rollar 5-10 ildə bir dəfə olacaqdı, ya da yox. Daha sonra oğlan və qız rolları oynamağa başladım. Son illər isə ana, nənə, qaynana obrazları yaradıram. Sözsüz ki, bu cür rollara gəlib çıxmaq üçün insanın fiziologiyasında da bir sıra dəyişikliklər olur.

- O vaxta kimi teatrda uşaq rolları oynayan aktrisa var idi?

- Bəli, var idi. Hər bir aktyor, aktrisa cavanlıq illərində teatrda uşaq rolları oynayıb. Mən hətta "Aycan" tamaşasındakı oğlan roluna görə Moskvada mükafata layiq görülmüşdüm. Sonradan Gənc Tamaşaçılar Teatrının bağlanması bizə biraz çətinlik törətdi. 10 il demək olar ki, teatr fəaliyyətsiz qaldı, çünki təmir olunmalı idi. Biz artıq tamaçaşılarımızı itirməyə başlamışdıq.