O həzrətin ibadətdə parlaq siması bəşəriyyət tarixinə gözoxşayan bir gözəllik vermişdir. O həzrətin özü buyurmuşdur: "Allahın evinə piyada getmədiyim zaman Allahımla görüşməkdən həya edirəm." Buna görə də, imam Həsənin 20-25 dəfə Mədinədən Məkkəyə - həccə piyada getmişdir.

O həzrətin diqqətə çarpan ən önəmli xüsusiyyətlərindən biri də, tarixçilərin dilində dastan olmuş xeyirxahlığı və comərdliyi idi. Bir rəvayətdə belə deyilir: "Bir nəfər o həzrətin hüzuruna gələrək möhtac olduğunu bildirir. İmam "ehtiyacını yazıb gətir" - deyə buyurur. O, yazıb gətirdikdə, ehtiyacından ikiqat artığını ona əta edərək razı salır.

Başqa bir rəvayətdə də: "İmam Həsən (ə) həyatda olduğu müddətdə iki dəfə bütün var-dövlətini başqalarına infaq etmiş və bağışlamışdır." - deyə nəql edilir. ("Tarixi-xuləfa", Süyuti, s.73.)

O həzrət xeyirli işlər üçün bütün malını sərf edərdi. Bu xislət o həzrətdə daha çox təcəlla etdiyi üçün kərəm və ehsan mədəni olan "Əhli-beytin Kərimi" (kəramətli və səxavətli) ləqəbini almışdır.

İmam Həsən (ə) insanların ehtiyaclarını ödəməyi və onların imdadına çatmağı çox xoşlayırdı. O həzrət Kəbəni təvaf edərkən bir şəxs ondan bir şey istəyir. İmam (ə) təvafını yarıda saxlayıb, onun istəyini yerinə yetirir. Təvafın savabı çox olsa da, insanların ehtiyaclarını ödəməyi, onlara əl tutmağı Allah-Taalanın nəzərində təvafı tamamlamaqdan üstün olduğunu buyurardı.

Bir dəfə imam Həsəndən (ə) "Nə üçün dilənçiləri bir dəfə də olsun əliboş geri qaytarmadın?" - deyə soruşulduqda, o həzrət belə cavab verir: "Mən də Allahdan diləyirəm. Özüm (Allah dərgahında) dilənçi ola-ola, dilənçini əliboş qaytarmaqdan utanıram. Allah mənə həmişə bol-bol nemətlər verir, mən də Onun nemətlərini insanlara paylayıram. Əgər adətimi tərk etsəm, qorxuram ki, O, da adətini tərk etsin!" (Peyğəmbər (s) və Əhli-beytin (ə) əxlaqı", Ustad Baqir Şərif əl-Qürəşi, "imam Həsənin (ə) əxlaqı" bölümü.)