İş o yerdədir ki, bəziləri həətta infeksiyanın olmadığını iddia edir və ya deyilənlərin obyektivliyini şübhə altına almağa çalışırlar. Məktəblərin bağlanmasını bayram kimi qəbul edib uşaqları ilə qonaq gedənlər, küçələrdə gəzənlər, səfərlər edənlər başa düşmək istəmirlər ki, ən qiymətli varlıqların həyatı ilə oynayırlar, başqa insanları təhlükə qarşısında qoyurlar.

Halbuki...

Ayrı-ayrı ölkələrdəki vəziyyətə baxın, hər gün yüzlərlə insanın həyatını itirdiyi barədə məlumatları qulaq ardına vurmayın!

Birdəfəlik başa düşmək lazımdır ki, dövlət nə qədər çox iş görsə də, öz vətəndaşını qorumağa çalışsa da, vətəndaş özü özünü qorumasa, məsuliyyətli olmasa, deyilənləri ciddi qəbul edib çağırışlara, qaydalara riayət etməsə, hər gün özünü, ailəsini, uşaqlarını, qonşularını və ümumiyyətlə, cəmiyyəti ciddi təhlükə qarşısında qoymuş olacaq.

Və bu gün ən vacib, yoluxmamağa zəmanət verən və xəstəliyin acı nəticələrindən müdafiə edən yeganə vasitə evdə oturmaq, infeksiyaya yoluxmamaq və digərlərini yoluxdurmamaqdır.

Əgər İtaliya, ABŞ və İspaniyadakı vəziyyəti, koronavirusla bağlı fəlakətli situasiyanın Azərbaycanda təkrarlanmağını istəmiriksə, dövlət qurumlarının göstərişlərinə, karantin rejiminin şərtlərinə və rəsmi strukturların tövsiyələrinə mütləq əməl etməliyik.

Qeydsiz, şərtsiz!

Cəmiyyətimizin koronavirus pandemiyası şəraitində davranmağının necəliyini bəlirləmək üçün, sadəcə, bir prinsip bəsdir: İtaliyanın səhvlərini təkrarlamamaq.

Koronavirus pandemiyasını dünya episentri indi Çində yox, İtaliyadadır. İtaliyada vəziyyət o qədər kritikdir ki, rəsmi Roma hətta Kuba, Rusiya və Çindən yardımlar alır. Halbuki ötən ay italyan siyasətçilər və dövlət adamları "ölkəmizdə vəziyyət nəzarətdədir, təşviş üçün heç bir əsas yoxdur" deyirdilər.

İtaliya niyə qlobal epidemiya qarşısında məğlub oldu?

Bu azmış kimi İspaniya və Fransa da İtaliyanın səhvlərini təkrarlayırlar.

Cəmi bir ay əvvəl İtaliyanın vətəndaşları koronavirusla bağlı Çində yaşananları təşvişlə izləsələr də, "bizdə belə olmaz" deyirdilər.

Fevralın ilk ongünlüyündə İtaliyada cəmi 3 (!) yoluxma faktı qeydə alınmışdı və o adamların üçü də Çindən gəlmişdilər. Onların hamısı Romadakı xəstəxanalardan birinin infeksion şöbəsinə yerləşdirilmişdi.

İtaliyada ilk "yerli" pasiyent 38 yaşlı kişi idi. Milandan 60 km aralıdakı Kodonyoda yaşayan bu idmançı yerli xəstəxanada atipik pnevmoniya diaqnozu ilə müalicə olunurdu. Virus tibbi personala keçdi. Alimlər yoluxmanın kimdən başladığını bəlirləyə bilmədiklərindən koronavirusun qarşısını almaq mümkün olmadı.

Ən başlıcası isə, İtaliyada koronavirusa yoluxanlar qripə yoluxduqlarına əmin idilər.

Həmin adamlar işə gedir, əylənir, kinoteatr və restoranlara baş çəkir, stadionların tribunalarında futbol klublarına azarkeşlik edirdilər.

Dəhşətli virus bu minvalla ətrafdakı insanlara ötürülürdü.

Yalnız fevralın 23-də, yoluxanların sayı 133 nəfəri keçəndə Lombardiya və Veneto əyalətlərində sakinlərinin toplam sayı 50 min nəfər olan, infeksiyanın daha çox qeydə alındığı 11 yaşayış məntəqəsi tam qapadıldı.

Amma italyanlar yenə də çox arxayındılar. Məsələn, Demokratik Partiyanın lideri Nikola Zinqaretti İnstagram profilində əlində qədəh fotosunu paylaşaraq "Adətlərimizi dəyişməyək! Narahat deyilik!" yazmışdı.

Virus isə yayılırdı. Yoluxanların sayı 400-ə, ölənlərin sayı 14 nəfərə çatmışdı, amma italyanlar sosial şəbəkələrdə "bu virus Asiya mənşəlidir, asiyalılar yoluxur, bizə qorxusu yoxdur" yazırdılar.

Aviareyslər ləğv olunmamışdı, barlar, kafelər və restoranlar adi rejimdə işləyirdilər.