Son.az xəbər verir ki, bunu oxu.az-ın müxbiri ilə söhbətində 4 saylı Cəzaçəkmə müəssisəsində cəza çəkən 48 yaşlı Gülbəniz Ələkbərova deyib.

G.Ələkbərova vaxtilə sevərək ailə həyatı qursa da, bir müddət sonra ər və arvad arasında münasibətlər korlanmağa başlayıb. Ailəsi də bu çətin günlərində ona dəstək olmayıb.

Ailədə təhqir edildiyini, övladları qarşısında alçaldıldığını deyən Gülbəniz bildirib ki, çarəsiz qalaraq həyat yoldaşı ilə danışıb vəziyyəti yoluna qoymağa çalışıb. Boşanmaq istəyib, lakin heç cür alınmayıb, ona bu məsələdə dəstək verən də olmayıb. Sonuncu mübahisə isə ərini məzara, onu barmaqlıqlar arasına salıb.

G.Ələkbərova 1971-ci ildə Sabirabad rayonu, Qalaqayın kəndində anadan olub. Gülbəniz müəllim ailəsində dünyaya göz açıb, orta təhsilini bitirdikdən sonra ailəsinə kömək etməyə məcbur olduğu üçün təhsilini davam etdirə bilməyib. 1990-cı ildə isə ailə həyatı quran Gülbəniz dörd il mehriban ailə həyatı yaşadığını deyir. Bu evlilikdən iki qız, bir oğlan övladı dünyaya gəlib. Lakin əri işləmək üçün Qazaxıstana gedəndən evlərində söz-söhbət başlayıb.

Məhkum qadın deyir ki, yoldaşı aylarla Qazaxıstanda qalıb, evə vaxtlı-vaxtında pul göndərməyib:

"Bütün qohumlarım şahiddir: yoldaşım tək mənə yox, uşaqlarıma da qarşı laqeyd olub. Heç vaxt maraqlanmazdı ki, evdə nəyə ehtiyac var, uşaqlar nə vəziyyətdədir. Burada işləri yaxşı getmədi deyə, işləmək üçün Qazaxıstanın Aktau şəhərinə getdi. Orada xırda ticarətlə məşğul olurdu. Elə o vaxtdan münasibətlərimiz pozuldu, söz-söhbətlər başladı. Evə bir neçə aydan bir gəlirdi. Gələn kimi də söz-söhbət yaradıb məni döyür, təhqir edirdi. Hər xırda şeyə görə dava salırdı. Axırda da deyirdi ki, "cəhənnəm ol, çıx həyatımdan, istəmirəm səni".

Uşaqlarla da maraqlanmırdı. Özünü ata, ailə başçısı kimi aparmırdı. Bütün sözlərimə, yalvarışlarıma rəğmən heç nə düzəlmirdi. Əksinə, vəziyyət hər ay daha da pisləşirdi. Sonra eşitdim ki, Qazaxıstanda başqa qadınla münasibəti var. Bizə belə soyuq davranmasının səbəbini də bununla əlaqələndirdim".

"Anama yalvarırdım ki, imkan verin, boşanım, yola gedə bilmirik"

G.Ələkbərova bildirir ki, 2004-cü ildə həyat yoldaşı Zeynal Ələkbərov onu yanına çağırıb. Gülbəniz də yoldaşı ilə münasibətlərinin düzəldiyini düşünərək Qazaxıstana gedib:

"Məni yanına çağıranda düşündüm ki, hər şey lap əvvəlki kimi olacaq. Amma ağlıma gəlməyən, başıma gəldi. Yenə öz bildiyini elədi, təhqir etdi, sonra da məni geri qaytardı. Qayıdıb gələndə anama dedim ki, yola gedə bilmirik, daha dözə bilmirəm, boşanmaq istəyirəm. Bu günə qədər uşaqlara görə səbr etsəm də, başa düşdüm ki, bu insan düzələn deyil. Amma anam mənim yanımda olmadı. Boşanmağımıza imkan vermədi. Həmişə deyirdi ki, sən boşansan, mən gərək kənddən köçüm. "Səbr elə, hər ailədə söz-söhbət olur, düzələcək" deyə-deyə məni bu hala saldılar. Atam anamdan mərhəmətli idi, məni başa düşürdü, amma anam ona da imkan vermirdi.

2010-cu ildə anam rəhmətə getdi. Yoldaşım Qazaxıstanda, atam Rusiyada, mən isə üç uşaqla kənd yerində qaldım. Özüm əkib-becərirdim, uşaqlarıma baxmaq üçün pul qazanırdım. Yoldaşım Qazaxıstandan qayıdanda qazandıqlarını belə bizə verməzdi. Hara və kimə xərclədiyini bilmirəm. Elə olurdu ki, günlərlə məni evə buraxmırdı. Dəfələrlə mənə deyib ki, çıx get, evə başqa qadın gətirəcəyəm. Bir qadın daha nə qədər təhqir edilər?"

"Onu balta ilə öldürüb, sellofona büküb zirzəmidə basdırdım..."

Məhkum deyir ki, törətdiyi cinayət bir anlıq qəzəbin nəticəsi deyil:

"2011-ci il yanvarın 16-da həyatım qaraldı. Həmin hadisədən yeddi ilə yaxın vaxt keçib, amma mən bu gün də gözlərimi yumanda o dəhşətli günə qayıdıram. Yoldaşım evə gəlməzdən bir neçə ay əvvəl 400 dollar pul göndərmişdi. Kiçik qızım xəstə idi. Elmi-Tədqiqat Ağciyər Xəstəlikləri İnstitutunda müalicə alırdı.

Ərim gəldiyi gecə pulu hara xərclədiyimi soruşdu. Dedim ki, qızımın müalicəsinə, dərmanlarına vermişəm. Üstümə qışqırdı, söyüş söydü. Gecə ilə pulu qaytarmağımı istədi. Dedim ki, sakitləşsin, qonşular eşidir, pulu tapıb qaytaracağam. Mənim yanımda Qazaxıstanda yaşadığı qıza - üç ildir mənə "Çıx get onu gətirəcəyəm, evlənəcəyəm" dediyi qıza zəng eləyib Azərbaycana gəlməsini dedi. 16 ilin bədbəxtliyi bir yana, üstəlik, qadınlıq qürurumun tapdalanmasına, ailəmi söyməsinə dözə bilmədim. Cinayəti qətiyyən qısqanclıq zəminində törətməmişəm.

Ərim deyinə-deyinə divanda uzandı. Həyətdən baltanı götürüb ona yaxınlaşdım. Başından vurub öldürdüm. Gördüm inildəyir, yastıqla üzünə basıb boğdum. Qorxurdum, elə bilirdim ki, durub məni öldürəcək. Öldürəndən 5-10 dəqiqə sonra özümə gəldim. Adam öldürdüyüm hələ mənə çatmamışdı. Qətlə yetirəndən sonra meyiti sellofana bükərək evin zirzəmisində basdırdım".

O, əvvəlcə polisə zəng edərək təslim olmaq istəyib, lakin xəstə qızını düşünərək bu fikrindən daşınıb:

"Təslim olsaydım, qızıma kim sahib çıxacaqdı? Bir qızım da əmisioğlu ilə evli idi. Qorxdum ki, onu da incidərlər. Lakin 1 il 6 ay hadisəni gizlətdikdən sonra polisə gedib cinayəti etiraf etdim. O vaxta qədər ərimi soruşanlara Qazaxıstanda olduğunu deyirdim, hamı da onun Qazaxıstanda olduğunu zənn edirdi. Uşaqlar da onun həmin qızla danışdığını eşitmişdilər deyə, heç nədən şübhələnmədilər. Amma bu cinayətin üstü açılana qədər, yəni 1 il 6 ay mən hər gün min dəfə, milyon dəfə peşman oldum".