Müqəddəs ziyarətə gedən ərlə arvad uzun bir yolu qət edirdilər. Bir dəfə kişi yolun üstündə Günəşin şüaları altında parıldayan qiymətli daş gördü. O, cəld tərpənərək, ayağı ilə almazı torpağın altında gizlətmək istədi: kişi həyat yoldaşının bu fünyanın malına aludə olacağından, ziyarətin mənəvi ab-havasından və savabından məhrum olacağından ehtiyatlanırdı.