Bu, həqiqətən də belədir. Görəsən nəyə görə başqa insanların çatışmazlıqları bizim üçün bu qədər qlobal əhəmiyyət daşıyır? Görəsən nəyə görə digərlərinin həyatı bizi bu qədər maraqlandırır? Nə üçün biz ətrafımızda baş verən və bizə heç bir adiyyəti olmayan hadisələrin içində olmağa bu qədər cəhd göstəririrk?

Niyə başqalarının ən kiçik səhvi bizi bu qədər narahat edir? Özümüz məsumuq, yoxsa pakizəlik dağarcığıyıq? Bəlkə ömrümüz boyu xəta etməmişik? Bəlkə bizi bu dünyaya insanları mühakimə etmək üçün göndəriblər, bəlkə biz bu cəmiyyətin əxlaq polisiyik?

"Əmr-be-məruf edirik" deyə-deyə, nə qədər qəlb sındırmışıq - bir Allah bilir... İmkanımız olsa, insanların nəfəs almağına da nəzarət edərik! Biz necə istəyirik, başqa insanlar da mütləq elə yaşamalıdır.

Son.az deyerler.org-a istinadən bildirir ki, Allah bəyənən kimi yaşamaq nə əla! Kaş ki, bütün insanlar bu cür yaşayardılar! Amma çox təəssüf ki, bəzən insan həyatı obyektiv və subyektiv səbəblərə görə tam Allah bəyəndiyi kimi qurulmur və ya davam etmir. Hər insan ömrü boyu bu və ya digər səhvlər edir, nöqsanları həyata keçirdir. Amma görürsən, Allah həmin insanı başlı-başına buraxmır, yenə himayəsinə alır, yenə nəvaziş edir... Öz bəndəsidir də, alır qanadının altına (məcazi mənada)...

Rəhman və Rəhim olan Allah Öz bəndəsinə sahib çıxır, öz böyüklüyünü göstərir! Bəs biz nə edirik? O dəqiqə kəsib atırıq. Ay aman, filankəs bir səhv elədi! Yolunu azdısa, əlimizdən nə gəlirsə, edirik ki, təki, həmin insan məhv olsun! Bir dəfə səhv etdi, deməli, onu türklər demişkən, linç etməliyik.

Bəzən özümüz həmin səhv edən insandan qat-qat çox səhv də edirik, günah da edirik, amma eşidəndə ki, filankəsin hər hansı bir nöqsanı oldu, gözlərimiz az qalır öz hədəqəsindən çıxsın. Özü də çox vaxt həmin bu səhvlər ictimai deyil, məhz şəxsi xarakter daşıyır. Bəzən insanların fərdi səhvlərinə görə onlara bütün qüvvəmizlə qəbir əzabını yaşatmaq arzusunda oluruq.

Kiməsə mənəvi kömək etmək - fövqəl dərəcədə gözəl bir şeydir. Təsəvvür edin ki, kiminsə əlindən tutursunuz və onu dəryanın dibinə getməkdən qurtarırsınız. Bu, fiziki mənada köməkdir. Bu halda zorla da olsa, qışqıraraq da olsa, onu oradan çıxartmalısınız. Bura səbir nümayiş etdirmək, etika gözləmək, nəvazış göstərmək yeri deyil.

Amma həyat belə deyil. Çox vaxt həyatda hər hansı səhvi edən insana göstərilən aqressiya tam əks nəticə verir və bir balaca səhvi var idisə, həmin aqressiyadan sonra bizim yanımızdan həmişəlik uzaqlaşır.