Aşura, elə bir məktəbdir ki, bir müsəlmana müsibətlərə səbir etməyi öyrədər. Məsum İmamlar (ə) bu qanlı hadisəni tarix boyu nəql etmişlər. Bu məktəb şeir, dastan, rövzə, mərsiyə şəkilində nəsildən-nəslə ötürülmüşdür. Məsumlar (ə) müxtəlif zamanlarda və müxtəlif yerlərdə bu qanlı hadisəni yada salmış və onu insanların gözündə həmişə canlı saxlamağa çalışmışdılar. İmam Səccad (ə) 20 il qarşısına yemək gələn halda Kərbəla şəhidlərini yada salmış və ağlamışdır.

Son.az deyerler.org-a istinadən bildirir ki, əgər kimsə İmam Sadiqin (ə) yanında İmam Hüseynin (ə) adını çəksəydi, Həzrət (ə) həmin günü səhərdən axşama qədər heç nə yeməz və gülməzdi. Davud Rəqqi nəql edir: "Bir gün İmam Sadiqin (ə) yanına getmişdim. Həzrət (ə) su istədi. Suyu içən zaman gözləri yaşla doldu və buyurdu: "Davud! Elə bir bəndə yoxdur ki, su içsin və Hüseyni (ə) yada salsın, qatillərinə lənət göndərsin və Allah ona yüz min həsənə yazmasın, yüz min pis rəftarını pak etməsin, dərəcəsini yüz min artırmasın. Bu cür insan sanki yüz min qul azad etmişdir".

İmam Rza (ə) atasından nəql edir: "Nə zaman Məhərrəm ayı gəlib çatardı, atam on gün gülərüz görünməzdi. Qəm və qüssə ona qələbə çalardı. Doqquzuncu gün gəlib çatan zaman isə o günü onun müsibət, qəm və göz yaşı tökən günü olardı".

Məsum İmamlar (ə) özləri ilk mərsiyə məclisi təşkil edən insanlar olmuşdular. Zeyd Həşam nəql edir ki, bir gün kufəlilərlə bir yerdə İmam Sadiqin (ə) xidmətində idik. Bu zaman Cəfər ibni Əfvan gəldi. İmam (ə) onu yanına gətirib buyurdu: "Cəfər! Eşitmişəm ki, Hüseyn (ə) haqqında yaxşı şeir qoşmusan?". Sonra ondan həmin şeiri oxumasını istəyir və Cəfər də oxuyur. İmam (ə) və ətrafındakılar ağlayırlar. İmam (ə) o qədər ağlayırdı ki, göz yaşları mübarək saqqalından axırdı.

Əbu Əmarə nəql edir ki, İmam Sadiq (ə) məndən istədi ki, İmam Hüseyn (ə) müsibəti haqqında şeir oxuyam. Mən şeir oxuyurdun və Həzrət (ə) ağlayırdı.

Dəbəl Xəzayi nəql edir ki, bir gün İmam Rzanın (ə) xidmətinə gedir və tərəfdaşları onun ətrafında əyləşmişdilər. İmam (ə) Dəbəli görən zaman onu salamlayır və "xoş gəlmisən" deyir. Onu öz yanında əyləşdirir. Sonra İmam Hüseyn (ə) müsibətinə ağlamaq və ağlatmaq haqqında danışır. İmam (ə) ayağa qalxır və pərdəni çəkir ki, ev əhli də gəlib onlara qulaq assınlar. Sonra Dəbələ buyurur ki, İmam Hüseyn (ə) haqqında şeir oxusun.