- Məryəm xanım, uşaq mahnıları və qrupunun yaradıcısı kimi tarixdə qalmısınız. Necə oldu ki, bu yola qədəm qoydunuz?

- Artıq oktyabr ayının 1-də mənim 50 yaşım tamam olacaq. Əsrin yarısını haqlamışam. Mən ruhən uşaq ola-ola yaşlandım. Əslində uşaqlarla işləmək, uşaq qrupları yaratmaq, uşaq mövzularına müraciət etmək çox çətindir. Mən mahnılarımı 7-8 ci sinifdə oxuyanda yazmağa başladım, amma ilk ciddi musiqim 1990-cı ildə şəhidlərə həsr etdiyim "Bakı yanvar 1990" adlı mahnım olub. Universitet illərində müğənni Azərinlə tanış oldum, onun səs diapazonuna uyğun mahnılar yazdım. Daha sonra Flora Kərimova, Elxan Əhədzadə kimi sənətkarlarla çalışmağa başladım. O vaxtın ən məşhur qruplarından biri olan "N&M"i yaratdım. Sonra öz bacım qızı Xəyalə Manaflı ilə çalışmağa başladım. Artıq Xəyalə böyüyəndə mən özümə "Can bala" qrupunu yaratdım. Bir sözlə özümü tamamilə uşaqlara həsr etdim. Bundan əlavə həm teatr, həm də kino üçün mahnılar işlədim.

- Bir bəstəkarın uşaq mahnısı yazması üçün ona hansı şərait lazımdır?

- Problemlər, qayğılar həmişə olub və olacaq da. Amma uşaq ruhlu, uşaq qəlbli olmalısan ki, uşaqlarla işləyə biləsən. Uşaq şairi, uşaq yazıçısı ola bilərsən, amma özünün də daxilən içində uşağlıq olmalıdır ki, o obrazı yaşaya biləsən.

- O uşağlıq sizdə var?

- Mən hər zaman fikirləşirəm ki, adam olmağı hamı bacarır, amma "insan" olmağı yox. Mənim adım Məryəmdir. Mən çalışıram ki, hər addımımda Məryəm adını qoruyub saxlayım. İnsan hər şeylə özünü doğrultmalıdır.

- Uşaq mahnılarının Azərbaycanda Oqtay Zülfüqarov kimi dahi bəstəkarı olub. Bu ən-ənəni hal-hazırda siz davam etdirirsiniz. Bu qədər məsuliyyətli işlə məşğul olmaq çətindir?

- Bəlkə bir çoxları deyə bilər ki, uşaq mahnısı yazmaq çox çətindir, amma bu mənim üçün adi hala çevrilib. Peşəkaram deyə mənim üçün uşaq mahnısı yazmaq çətin deyil. Sadəcə uşağın psixologiyasını bilmək, onun "dilini tutmaq", istədiyi obrazları yaradıb vermək lazımdır ki, mahnıları sevə-sevə dinləsin, sonra onu tamaşaçılara çatdırsın. Bu da səmimiyyətdən irəli gəlir. Bəli, hal-hazırda uşaq mahnıları qıtlığı var, amma mənim fantaziyam dayanmadan işləyir. Bu təbii ki, uşağa olan sevgidən irəli gəlir. Uşaq mahnılarının içində "Çərpələng", "Münəccim baba", "Quzum" mahnısı buna bariz nümunədir. Tam səmimi deyirəm ki, mən bunu sevə-sevə edirəm.

- Uşağları sevmədən onlara mahnı bəstələmək olar?