Hüzur - qəzəbin əksidir. Biz o zaman başqa birinə qəzəblənirik ki, o bizi təhqir edir. Əgər bunu iradəvi edibdirsə və üzr istəyirsə, o zaman sakitləşir və hüzur tapırıq. Ancaq əgər qeyri-iradəvi edirsə, buna görə onu günahlandırmaq olmaz, çünki heç özü də öz rəftarının necəliyindən xəbərdar deyildir. Yəni, həmin rəftarı özündən asılı olmadan başqaları ilə də edir.

Son.az deyerler.org-a istinadən bildirir ki, biz adətən o kəsləri cəzalandırmaq istəyirik ki, etdikləri təhqiri boyunlarına almırlar və ona görə peşman olmurlar. Ancaq o kəslər ki, üzr istəyir və peşman olduqlarını bildirirlər, onlara qarşı istər-istəməz mülayim olur və qəzəbimizi yatızdırırıq.

Bütün bu deyilənlərin səbəbi budur ki, bədihiyyatı inkar etmək - həyadan uzaq olmaqdır. Həyadan uzaq olmaq isə təhqirdən başqa bir şey deyildir.

Ona görə də həqiqət budur ki, qəzəblənən insanın qarşısında təvazökarlıq göstərmək -  onun hüzur və rahatlıq tapmasına səbəb olar.