""Tələbə oxumursa, günah müəllimdədir" düşünmək düzgün deyil" FOTO


Digərləri 18 İyn 2018 07:11:00 385 0

""Tələbə oxumursa, günah müəllimdədir" düşünmək düzgün deyil"  FOTO

Gülçöhrə Məmmədova: "İstehsalata gələn gənc mütəxəssis müəyyən müddət hazırlıq keçməli, təcrübəli mütəxəssislərdən öyrənməlidir" 

Son.az kaspi.az-a istinadən müsahibəni təqdim edir.

Ciddi təhsilin, universitetdə hər şeyin qanunauyğun şəkildə qurulmasının tərəfdarıdır. Təhsil müəssisəsinin rəhbəri olaraq bunu vacib bilir. Amma deyir ki, bəzən çətinə düşən, problemlər yaşayan tələbələri görəndə özünün tələbəlikdə imtahan sessiyalarında keçirdiyi həyəcan yadına düşür. Bu zaman onları başa düşməyə, daha yumşaq və rəhmli qərarlar verməyə çalışdığını deyən müsahibimiz Memarlıq və İnşaat Universitetinin rektoru, professor Gülçöhrə Məmmədovadır.

- Məzunu olduğunuz universitetin 23 ildən sonra rektoru təyin edilmisiniz. Söhbətə elə bununla başlayaq.

- Bəli, burda təhsil almışam. Mən universitetə 1971-ci ildə qəbul olmuşam. Həmin il Politexnik İnstitutunda (İndiki Azərbaycan Texniki Universiteti) memarlıq fakültəsi təşkil olundu və ora ilk qəbul keçirildi. O vaxta qədər institutda memarlıq fakültəsi ayrı deyildi, inşaat fakültəsinin içində bir ixtisas idi. 1975-ci ildə isə memarlıq fakültəsi bir neçə başqa fakültələrlə yanaşı, Politexnik İnstitutundan ayrıldı, İnşaat Mühəndisləri İnstitutu yaradıldı və biz təhsilimizi orda davam etdirdik. 1976-cı il isə institutunun birinci məzun buraxılışı oldu, mən də ilk məzunlardan biri idim.

Universiteti bitirəndən sonra da burda qaldım, demək olar ki, 18 yaşımdan bu universitetdəyəm. Bura mənə doğma məkandır, ikinci evimdir. Burda dostlarım, tanışlarım, rəfiqələrim, tələbə yoldaşlarım çalışır. Bu illər ərzində mənimlə bir yerdə müəllimlik fəaliyyəti göstərən və doğmalaşan, dostlaşan insanlar çoxdur. Bütövlükdə, universitetin kollektivi mənim üçün əzizdir. Universitetin hər probleminə özümünkü kimi yanaşıram, hər uğuruna öz nailiyyətim kimi sevinirəm.

- Təhsil alarkən nə vaxtsa həmin universitetin rektoru olacağınızla bağlı ürəyinizdən bir istək keçmişdimi?

- Heç vaxt elə fikirdə olmamışam. Çünki o zaman müəllim, professor, universitetin rektoru biz gənclər üçün o qədər əlçatmaz, ucada dayanan, böyük ehtiramla yanaşdığımız insanlar idi və şəxsən mənim heç ağlıma da gəlməzdi ki, nə vaxtsa universitetin rəhbəri olaram. Əlbəttə, memar olmaq istəyirdim. Hələ uşaq yaşlarımdan bu sahəyə olduqca böyük həvəsim var idi. Mən hələ orta məktəbin 5-6-cı siniflərində olanda rəssamların həyatı, əsərləri ilə maraqlanırdım, müxtəlif dünya muzeylərinin kolleksiyaları, onlara həsr olunan kitabları oxuyub öyrənirdim. İncəsənətə maraq böyük idi və vaxt keçdikcə bu, memarlığa da həvəs yaratdı. Orta məktəbin sonuncu siniflərində oxuyanda dəqiq bilirdim ki, memar olacam. Universiteti də memar olmaq, bu sahənin elmi istiqamətində fəaliyyət göstərmək həvəsi ilə bitirdim.

Amma universitet vaxtı tale elə gətirdi ki, mən təhsillə bərabər ictimai işlərdə və tələbə elmi cəmiyyətində də çox fəal iştirak edirdim. Bəlkə də bunlar çox kiçik faktlardır, amma tələbə üçün önəmlidir. Mənim elmi işim o zaman ali məktəb tələbələrinin ümumittifaq müsabiqəsində diplom aldı. Bu, mənə ruh verən amil idi. Universitetin 5-ci kursunda olduğum zaman Moskvada sosialist ölkələrinin tələbələrinin qurultayı keçirildi. Azərbaycandan 4 nəfər getmişdi, onlardan 3-ü tələbə idi. Bizim universitetdən məni seçib göndərmişdilər. Bunlar hamısı məndə daha fəal olmağa, ictimai işlərdə işləməyə həvəs yaratdı. Tələbə kimi fəal idim, bu aktivlik də yəqin ki nəzərə çarpırdı. Mən 5-ci kursda oxuyanda Azərbaycan İnşaat Mühəndisləri İnstitutu yaradıldı. Elə həmin il məni institutun komsomol komitəsinin katibi - bütün institut tələbələrinin lideri seçdilər. Əlbəttə, bu, fərqli hadisə idi. Düşünürəm ki, bu, gələcək həyatıma təkan verən məqam oldu.

- Yəni, yol özü açılırdı...

- Bəli, bu istiqamətdə yol açıldı. Bir müddət bu işdə çalışdım. Lakin elmi fəaliyyət məni daha çox cəlb etdiyi üçün sonra kafedraya assistent keçdim. Eyni zamanda dissertasiyam üzərində işləməyə başladım. Beləliklə, universitet mənim həmişəlik iş yerim oldu.

- Rektor olmağınızdan danışanda bir müsahibənizdə şans məsələsini də vurğulamısınız.

- Əsas faktor zəhmət, insanın intellekti və məqsədyönlü fəaliyyətidir. Bunlar irəli getməyə, kütlədən seçilməyə imkan verir. Yalnız zəhmətlə, özünü inkişaf etdirməklə nəyəsə nail olmaq mümkündür. Bu amillərlə yanaşı yəqin ki, şansın da müəyyən rolu var.

- Qeyd etdiniz ki, biz o vaxt rektora əlçatmaz baxırdıq. Əlçatmaz deyəndə nəyi nəzərdə tutursunuz? Tələbələrin rektorun qəbuluna getməsinin indiki qədər asan olmadığını, yoxsa ümumi ab-havanı?

- Ab-hava elə idi ki, müəllimə bütövlükdə daha böyük hörmət, ehtiram var idi. Universitetdəki atmosfer indiki qədər demokratik deyildi. İctimai, elmi işlərdə aktiv tələbə olmağıma baxmayaraq, mən rektorun kabinetində heç vaxt olmamışdım. Rektoru hərdənbir universitetin koridorunda, tədbirlərdə filan uzaqdan görürdüm. 5-ci kursda komsomol komitəsinin katibi seçiləndə ilk dəfə rektorun kabinetində oldum. Adi tələbələrin rektorla görüşmək, kabinetində olmaq, yaxud onunla söhbət etmək kimi imkanları demək olar ki, yox idi.

İndiki dövrdə universitetdə ab-hava daha demokratikdir. Mən hər ilin oktyabr ayında bütün fakültələrin birinci kursunda təhsil alan tələbələrlə görüşüb söhbət edirəm. Eyni zamanda il ərzində vaxtaşırı əlaçılarla, ictimaiyyətçilərlə, müxtəlif tələbə qrupları ilə görüşürəm. Qəbul günlərim var və bu görüşlərdə tələbələri dinləyirəm.

- Rektor olaraq işə başladığınız ilk vaxtlarda da tələbələrə bu qədər açıq idiniz, yoxsa bu münasibət zamanla formalaşdı?

- O zamanda bu proseslər bütün ölkəmizdə, həmçinin, universitetlərimizdə gedirdi. Mən bu mühiti daha müasir, demokratik və açıq etmək üçün mümkün qədər çalışırdım. Fəaliyyət istiqamətlərimdən biri də tələbələrlə universitetin rəhbərliyi arasında ikitərəfli əlaqənin yaradılmasıdır. Çalışıram ki, problemləri tələbələrdən eşidim, onları maraqlandıran, narahat edən məsələləri öyrənim. Universitet rəhbərliyinin hansı siyasəti apardığını və bunu nə üçün etdiyini tələbələrə izah etməyə və onlardan dəstək almağa çalışıram. Bu, çox vacibdir. Təhsil prosesində iki tərəf iştirak edir: müəllim və tələbə. Onların ikisinin də iradəsi, düşüncəsi, enerjisi bir istiqamətə yönəlirsə, müsbət nəticə əldə oluna bilər.

- Sizə görə, tədrisin uğurlu alınmasında müəllimin, yoxsa tələbənin payı çoxdur?

- Şərti qiymətləndirmə aparsaq, bərabər olduğunu deyə bilərəm. Nə qədər müəllim tələbəni öyrətməyə çalışırsa, bir o qədər də tələbə öyrənməyə hazır olmalı, bunu arzu etməlidir.

- Amma son vaxtlar təhsillə bağlı yanaşmalarda müəllim faktoru önə çəkilir. Deyirlər ki, müəllimin tədris metodu yaxşı olarsa, zəif tələbə də oxumağa meyilli olar...


Xəbərə aid fotolar