Bakı. “Xocalıya ədalət” beynəlxalq kampaniyası çərçivəsində Azərbaycan Respublikasının Litvadakı Səfirliyinin dəstəyi ilə Klaypeda azərbaycanlılarının “Azəris” cəmiyyəti Xocalı soyqırımına həsr edilmiş aıma mərasimi keçirib. Trend-in məlumatına görə, Klaypeda şəhərinin Milli mədəniyyətlər sarayında keçirilən tədbirdə şəhər administrasiyasnın nümayəndələri, xarici ölkələrin fəxri konsulları, burada fəaliyyət göstərən milli icmaların rəhbərləri, yerli sakinlər və soydaşlarımız iştirak ediblər. Xocalı qurbanlarının xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edildikdən sonra, “Azəris” cəmiyyətinin sədri Əliağa Məmmədov tədbir iştirakçılarına xalqımızın XX əsrdə yaşadığı ən dəhşətli faciəsi barədə geniş məlumat vermiş, Xocalı soyqırımını törədənlərin hələ də cəzalandırılmadığını diqqətə çatdırıb. Azərbaycanın Litvadakı Müvəqqəti işlər vəkili Atəş Qırxıyev çıxış edərək, dünyanın dörd bir yanında Xocalı soyqırımına həsr olunmuş tədbirlərin təşkil edildiyini qeyd etmiş, Azərbaycan xalqının kədərinə şərik olan hər kəsə təşəkkürünü bildirmişdir. Azərbaycanlı diplomat vuğulamışdır ki, bizi faciə qurbanlarının xatirəsi və dünyanın bir çox ölkələrinin xalqımızla həmrəyliyi birləşdirir, biz artıq 26 ildir ki, Xocalı şəhidlərinin yasını tuturuq və dünyada bir daha belə bir soyqırımın təkrarlanmaması üçün bu soyqırımı şiddətlə qınayırıq. Sonra azərbaycanlılara qarşı törədilən erməni vəhşiliklərinə şahidlik edən litvalı hərbi jurnalist Riçardas Lapaytis çıxış etmişdir. Litva Jurnalistlər İttifaqının üzvü qeyd etmişdir: “mən sizə öz gözlərimlə gördüyüm haqda danşmaq istəyirəm. Azərbaycana gələndə mənim 23 yaşım var idi. Bu yaşda bir gəncin Qarabağda gördüyü dəhşətləri bir anlıq gözünüzün önünə gətirin. Evə qayıdanda gördükərimi yazdım. İlk əvvəl Litvada mənə inanmadılar, deyirdilər: “Axı bu necə ola bilər? İndiki dövrdə insanlar bunu necə edə bilərlər?”. Xocalıları onların pənah yeri olan Ağdam şəhəri ilə cəmi on yeddi kilometr məsafə ayırırdı. Bir tərəfdə ölüm, o biri tərəfdə həyat, bir tərəfdə insanlıqdan çıxmış orta əsr düşüncəli vəhşilərin yaratdığı mühit, digər tərəfdə son quru çörəyini paylaşan insanlar. Bir tərəfdə iblisə xidmət edənlər, o biri tərəfdə haqqa, ədalətə inananlar. Cəmi 17 km. Bu dəhliz milyonlarla insanın ümid yeri idi, lakin bəşəriyyətin qara ləkəsinə çevrilən sonsuz bir məsafə oldu. Dinc sakinlərə hücum edənlər arasında xüsusi döyüş təcrübəsi keçmiş altı qrupdan ibarət quldurlar var idi. Onlar Suriya və Livan ermənilərindən və Əfqanıstan savaşı görmüş cəlladlardan təşkil olunmuşdular. Bu gün yerli camaatın hansı vəziyyətdə olduğunu belə təsəvvür etmək çox çətindi. Daimi gülləbaran altında, yanvardan işıq verilmir, qida və ərzaq göndərilmir, komendant saatı, mağazalar işləmir, şəhərdə su qıtlığı... Şaxtalı bir gündə donmuş ayaqları ilə ayaqyalın sanitar qatarına gələnlər onlara kömək olunacağına ümid edirdilər. O qorxunc fevral günləri qar qan rənginə boyanmışdır. Əsir düşənlər üçün Əsgəran qalası tam bir cəhənnəmə dönmüşdür. Orada qadınları zorlayır, kişilərə divan tuturdular. Gördüklərimi heç kabus dolu yuxuda da görə bilməzsiniz. Bu gün də mənim Xocalı yaram sızlayır. Günahsız öldürülənlər, onların yaxınları qarşısında baş əyirəm və öz gözlərimlə gördüyüm o dəhşətli soyqırıma şahidlik etməyi hər fürsətdə özümə borc bilirəm.”