İnsanın mənəvi mühitdə yaşaması - öz-özünə baş verən bir avtomatik məsələ deyil. İnsan gərək səy etsin, öz ətrafında mənəvi mühitin, təmizləyici bir auranın yaranmasına öz töhfəsini versin. Bu töhfəni vermək üçün isə Allah Təala insana kifayət qədər imkanlar təqdim etmişdir. Bu fürsətləri görmək və gündəlik həyatda İlahi nemətlərdən yararlanmaq imkanı isə insanın iradəvi fəaliyyətindən asılıdır.

Allah Təala cəmi insanları bu fürsətlərdən ən gözəl şəkildə istifadə edənlərdən qərar versin, inşəallah!

Ümmətin süst məqamı

Günlərin birində Peyğəmbərimiz (s) üzünü səhabələrinə tutub buyurmuşdur: "Tezliklə millətlər, ac adamlar yemək kasasına hücum edən kimi, sizə hücum edər".

Bu zaman bir nəfər soruşdu: "Bunun səbəbi həmin vaxt bizim sayımızın az olmasıdırmı?".

Həzrət Peyğəmbər (s) buyurdu: "Əksinə, sayınız çox olar, amma sel üzərindəki köpük və çör-çöp kimi olarsınız, Allah sizin heybət və əzəmətinizi düşmənlərinizin qəlbindən çıxarar, sizin qəlblərinizə qüvvətsizlik və süstlük salar".

Dinləyənlərdən bir nəfər soruşdu: "Ey Allahın Rəsulu! Qüvvətsizlik və süstlük nədir?".

Buyurdu: "Dünya məhəbbəti və ölümdən çəkinmək, qorxmaq".

Sanki günümüz üçün deyilmiş sözlərdir. Artıq Qarabağın, Qüdsün işğalı adiləşmişdir ümmət üçün. Erməni işğalçıları həqarət edirlər, torpaqlarımızın qayıtmamağı barədə bəyanatlar verməyə cürət edirlər. Sionist vandalları dünyanın gözü önündə fələstinli körpələri qanına qəltan edir, ümmət isə sanki ağzına su almış kimi susur.

Türk millətini soyqırımda ittiham edirlər, erməni təxribatçılığının aradan qaldırılmasını soyqırım aldandırıb türkü aşağılamaq istəyirlər, özü də bunu rəsmi səviyyədə edirlər, ümmətdən səs çıxmır ki, çıxmır. Özlərinin min bir cinayət törətmələrinə, xalqları qırıb, torpaqları viran etmələrinə rəğmən, türkü soyqırım törədən şəklində təqdim edib alçaldırlar. Peyğəmbərimizin (s) müqəddəs şəxsiyyətinin müxtəlif zatı haram ünsürlər, mürtədlər tərəfindən təhqir edilməsi elə bil adiləşib artıq. Yavaş-yavaş müsəlmanları sanki öyrəşdirirlər laqeydliyə, vecsizliyə. Yavaş-yavaş müsəlmanların yadından çıxardırlar onların kimliyini. Dünyanın hədəf yox, bir vasitə olduğunu unutdurmağa çalışdılar müsəlmanlara. Dünyanın axirət üçün əkin yeri olduğunu unutdurdular böyük bir qisim müsəlman üçün.

Əksinə, dünyanı hədəf olaraq seçdi özünə müsləmanlar. Dünyanın aldadıcı "şirinliyinə" aldanaraq, yüksək amallar, məfkurə üçün həsr etmədilər ömürlərini. Ölümdən qorxdular, ölümün həyatın bir formasından digərinə keçid olmasını unutdular, ölümü mövcudiyyətin sonu kimi qəbul etdilər müsəlmanlar.

Belə unutmalar izsiz keçmədi. Yalnızca unutmaqla iş bitmir ki! Bu unutqanlıq qəlbləri hisləndirdi, paslandırdı. Bu unutqanlıqlar heybəti və zəhmi yuyub apardı müsəlmanların qəlbindən. Ətalət və süstlüyü, laqeydliyi doldurdu qəlblərə. Müsəlmanların əzəməti və xofu götürüldü düşmənlərin gözündən. Müsəlmanların sayı çox oldu, amma sel üzərində köpük kimi təsirsiz oldular.

Acı reallıq odur ki, bu qədər insanın gözü önündə baş verir bəşəri cinayətlər, müsəlman torpaqlarının - Qarabağın, Qüdsün və digərlərinin işğalı davam edir. Bunun da hamısının bir səbəbi, bir adı var - biganəlik.

Qəlb riqqətini qorumaq

İslami kimliyini yada salmaqla insan öz təqdiratını müəyyən edir. Nəinki tək fərd olaraq öz təqdiratını müəyyən etməklə iş bitir, bütövlükdə ümmətin təqdiratı asılıdır hər bir insanın özünə nəzər yetirməsindən. Haradan gəldiyini, harada olduğunu, haraya gedəcəyini düşündükdə, bu vücudi suallara diqqət yetirdikdə, bunlardan irəli gələn nə etməli olduğu sualına cavab axtardıqda, vəzifəsini, təklifini müəyyən etdikdə - həqiqətdə müsəlman ola bilir insan.

Mübarək mahiyyət var bu axtarışlarda. İpəkqurduna bənzəmək istəməyən bəndənin, İNSAN olmaq istəyən, ruhu təmiz, qəlbi gözəlliklərlə dolu bir durumda Rəbbinin hüzurunda durmaq istəyən bəndənin həyəcanı var burada.

Hər bir kəs ki, hidayət olmaq istəyir, İslam dini onun bütün vücudi suallarını cavablandırmağa hazırdır. Təki insan haqqa doğru qayıtmaq istəsin, onu düşündürən hər bir problemin həllini dində mütləq tapacaqdır.

Müqəddəs dinimizin insan yetişdirmək konsepsiyasında mərkəzi yeri məhz qəlbin durumu tutur. İnsan zahirdə çox gözəl işlər görə bilər, təqvalı görünə bilər. Amma qəlbi yumşaq saxlamaq, həssas olmaq, laqeydlikdən uzaq olmaq - insanın bəndə dərəcəsinə yetişməsi üçün əsas şərtlərdəndir.

Dinimiz qəlbin həssaslığına böyük yer ayırmışdır. Möminlərin Əmiri Həzrət Əlinin (ə) bütün həyatı bu qəlbiyumşaqlığa misaldır. Həmin Əli (ə) ki, düşmənlərlə döyüşdə hamıya nümunə idi, qabağında dayanan yox idi.

O Əli (ə) ki, Xəndək döyüşündə müşrik ordusunun ən aparıcı şəxslərindən olan lənətlik Əmr ibn Əbdüvədə vurduğu qılınc zərbəsini Həzrət Peyğəmbər (s) misilsiz adlandırmışdır - həmin o Əli (ə) yetimi görəndə riqqətdən dizləri əsirdi. Hər işini atıb, yetim uşağı ovundurmaq, könlünü almaq üçün əlindən gələni edirdi.

Həmin Əli (ə) elmdə də birinci idi, ailə qayğısına, övladlarına nəvazişdə də birinci idi, nümunəvi həyat yoldaşı idi, ədalətdə, əxlaqda, mənəviyyatda, ibadətdə, ixlasda da birinci idi.

Rəsuli-Əkrəmin (s) kamil insan yetişdirmək məktəbinin ən gözəl yetirməsi idi Həzrət Əli (ə). Və hər şeydən öncə, bu kamillik zəiflərə, yetimlərə, yoxsullara, ahıllara münasibətdə özünü ən parlaq surətdə göstərir. Cəmiyyətin ən müdafiəsiz üzvlərinə xüsusi diqqət və məhəbbətdə təzahür edilir Əli (ə) kamalı, Əli (ə) dühası. Allah Təala hər bir mömini bu yolla getməyə müvəffəq etsin!

Qəlbi əsir edən bütlər

Ariflərimiz kamil insan anlayışını çatdırmaq istədikdə, qeyd edirlər ki, kamil insan - həyatın bütün səhnələrinin qəhrəmanıdır. Evdə, çöldə, cəmiyyətdə, hər bir vəziyyətdə, hər bir rəftarında, həyatın hər bir sahəsində: istər elm, istər əmək, istər mücadilə olsun - hər bir işdə qabaqda olmalıdır kamil insan. Ən səbirli, ən şücaətli, ən savadlı, ən əxlaqlı, ən təqvalı olmalıdır kamil insan.

Qəbul etmir yarımçılığı dinimiz. Əgər insan iddialıdırsa təqvalılığa, cəmiyyətin işlərində də fəal iştirak etməlidir. Və əgər fəal insandırsa, mütləq təqva və əxlaqda da müvafiq duruma malik olmalıdır.

Heyifdir bu həyat ki, insana bir dəfə verilir, onun-bunun nökərliyində, zəlalətdə keçirilsin. Heyifdir bu həyat zombiləşmiş bir durumda - işdən-evə, evdən-işə, həftədə 1-2 dəfə də eyş-işrətdə keçirilsin. Heyifdir bu İlahi əmanət ki, boş-boş məşğuliyyətlərdə israf edilsin!

Sındırılmalıdır insanı əsir edən vərdiş bütləri. İnsanı inkişaf etməyə qoymayan, onu işlək heyvan tək başını qaldırmadan qarnını doydurub, nəfslərini xoşhal etməyə görə çalışmağa vadar edən stereotip və komplekslər rədd edilməlidir.

Əziz Peyğəmbərimiz (s) təkcə Kəbə evini tutan bütləri sındırmadı ki! Cahiliyyət dövrünün nə bütü var idisə, hamısın sındırdı Allah Elçisi (s). Qız uşağını diri-diri torpağa basdırmağa, qadına əşyatək münasibət bəsləməyə, savadsızlığı dəbə mindirən, adam öldürməyi şücaət bilməyə rəvac verən vəhşi ənənələri sındırdi Peyğəmbərimiz (s). Həzrət Xədicə (s.ə), Həzrət Fatimə (s.ə), Həzrət Zeynəb (s.ə) fenomenləri çıxdı ortalığa. Həzrət Əli (ə), İmam Həsən (ə), İmam Hüseyn (ə) kimi nümunələr təqdim edildi bəşəriyyətə. Bunlardır İslam, budur İslam.

İndi zaman-zaman müxtəlif xurafatçılar gəlib İslam pərdəsi altında cahiliyyətə xas vandallıqları bərpa etməyə cəhd edirlər. İfşa olunmalıdır onlar. Müqəddəs dinimizin adına nə mənfiliyi çıxmaq istəyirlərsə-istəsinlər, bu, baş tutan deyil, inşəallah. İslamın parlaq günəşi onsuz da qara buludların arxasından parlayacaq və ona yapışdırmaq istədikləri çirkinlikləri rədd edəcəkdir!