Son.az lent.az-a istinadən xəbər verir ki, 23 yaşlı Rufanə Ağayeva Masallı rayonundandır. Ata-anasının təkidi ilə Cəlilabad rayonundan olan Natiq adlı şəxslə ailə qurub. Sonra qayınanası Badamnisə və əri Natiqlə birgə Bakıya köçüb. Yasamal rayonu ərazisində kirayədə yaşayıblar. Toyu olsa da, rəsmi nikahı olmayıb Rufanənin. Deyir, əri ona birinci uşaqdan sonra nikah bağlayacağına söz verib, amma bunu etməyib. Rufanənin sözlərinə görə, ikinci arvad məsələsi ortaya çıxdıqdan sonra əri evə 10-15 gündən bir gəlirmiş: "Onu ayrı saxlayırdı. Evlənəndən sonra ayrıldıq, anam dedi ki, o evlənib. Dedi, evlənmişəm, yaxşı eləmişəm. Səni də saxlayacağam. Dedim mən istəmirəm. Ya onunla qal, ya da mənimlə. Dedi onunla qalacağam. 5-6 ay idi artıq o qadın hamilə idi. Bir gün onu atdı, yenə gəldi mənim yanıma, barışdı. Barışandan sonra ikinci dəfə hamilə qaldım. İkinci uşaq olandan sonra, getdi ondan olan qızını gətirdi evə ki, sən baxacaqsan bu uşağa. Dedi, öz uşağın kimi qəbul et, bil ki, mən onu heç zaman atmayacağam".

Gənc qadın ərinin başqasından olan uşağını qəbul etməkdə çətinlik çəkdiyini deyir. Elə bu səbəbə də ərinin təklifinə etiraz edir. İki uşaq anası olan Rufanə deyir ki, uşağa baxmaq istəməməyi ərinə xoş gəlməyib və bu hərəkətindən sonra ona davamlı şiddət göstərib: "Döyürdü, söyürdü ki, uşağa bax. Baxmırdım, deyirdim ki, anası var, o baxsın. İstədi adıma yazdırsın ana kimi, istəmədim, çünki onun anası var idi. İkinci uşaq dünyaya gəldi, sonra hər gün evdə söz-söhbət, dava-qırğın oldu. Mənə deyirdi ki, uşaqları da götür çıx get, mən sənin uşaqlarına baxmayacağam. Bu qızıma baxacağam. Qayınanam da, oğlu da deyirdilər ki, çıx get anan-atan sənə baxsın. Ərim deyirdi, səni və səndən olan uşaqları ataram, amma bu qızımı atmaram. Gündə döyürdü, söyürdü, üstümə bıçaq çəkirdi, təpiklə vururdu. Nəsə alırdı, qayınanam çalışırdı ki, mənim balalarım görməsinlər. Atası da qızına yaxın getməsin deyə, böyük oğlumu döyürdü. Üstümə bıçaq çəkirdi, təpik atırdı. Qayınanam da kənardan durub baxırdı. Soruşurdum, niyə məni döyürsən? Deyirdi, yaxşı edirəm. Sonra da deyirdi anam edir, o, səni mənə döydürür, məndə günah görmə".

Dəfələrlə qayınanası və əri tərəfindən iki uşağı ilə evdən qovulmağına baxmayaraq, Rufanə qaldıqları evdən heç yana getməyib. Təhqirlərə, söyüşlərə məhəl qoymayıb, evdə qalmaq üçün döyülməyə belə razı olub. Ona görə yox ki, o bu ailəni, iki oğlunun atası Natiqi itirməkdən qorxub, sadəcə getməyə yeri, üzünə açılacaq başqa qapı olmayıb. Beləcə, davamlı şiddətə məruz qalan gənc qadın, heç bir vəchlə evdən çıxmayıb. Bir gün əri Natiq qızı Yağmur və anası Badamnisə ilə birgə evdən çıxıb. Natiq Rufanəyə deyib ki, Rusiyada yaşayan qardaşı pul göndərib, onu bankomatdan çıxartmağa gedirlər: "O gedən getdilər, daha gəlmədilər. Məndən qabaq evlənibmiş, ondan bir oğlu var, 13-14 yaşında. Onu da mən bilmirdim, evlənəndən sonra bildim. Evdə dava düşdü, dedi mənim bir oğlum var. Soruşdum ondan ki, əgər oğlun var idisə, niyə məni bədbəxt edirdin?"

İşsiz, imkansız olan Rufanə kirayə pulu verə bilmədiyindən çarəsiz vəziyyətə düşüb. İki uşağını da götürüb gümanı gələn yerlərdən kömək istəyib. Heç bir nəticəsi olmayanda ərini və qayınanasını xeyli axtarıb. Sonda uşaqları ilə birgə sığınacağa üz tutub.

"Özləri məcbur elədilər "get, yaxşı olacaq", indi arxamda dayanmırlar"

Bəlkə də bu söhbətimizi izləyənlər arasında Rufanəni qınayanlar da olacaq. Belə bir adamla barışıb ikinci dəfə onunla bir ailə olduğu üçün. Amma Rufanənin geri dönməyə evi, yaxud üz tutmağa başqa yeri olmayıb. Aylardır iki körpə balası ilə "Təmiz dünya" Qadınlara Yardım İctimai Birliyinə sığınıb Rufanə. Onu məcburən ərə verən atası Yusif və anası Məlifə sağ-salamatdılar. Amma 5 il əvvəl ayrılıblar. Artıq onların hər birinin özünün ayrı ailəsi var. Yeni ailəsindən atası Yusifin 2 yaşlı bir qızı da var. Bu və başqa səbəblər Rufanənin geriyə - atasına və anasına aparan yolunu birdəfəlik bağlayıb. Həyatında baş verənləri, çəkdiyi mənəvi əziyyətləri nağıl edərkən kövrəlməsə də, ata-anasının ayrılmasından danışanda özünü saxlaya bilmədi Rufanə. Deyir, heç cür onların ayrılmasını qəbul etmir. Valideynlərinin ona arxa - dayaq olmamaları Rufanəyə daha çox təsir edir: "Ailədə üç uşağıq, bir qardaşım və bir bacım var. Qardaşımın 24 yaşı var, ailəli deyil, bacım 18 yaşındadır - ailəlidir, bir övladı var. Atamla-anam ayrılıblar, hərəsinin öz həyatı var. Təzə ailə qurmuşdum, ayrıldılar. Hərənin öz həyatı var, istəmirlər yanlarına gedim. Amma anamla barışmaq istəyirəm. Anamın yanına getmək istəyirəm, atamın yox".

"Sonra ata-anam da dedi ki, özün gəl, uşaqları gətirmə. Elə atanın uşaqları bizə lazım deyil. O, sənə çox əziyyət verib, o uşaqları gətirmə. Çox acıqlıyam, çox. Özləri verib, özləri də istəmirlər. Ancaq deyirlər, o uşaqları saxlama. Axı onların anası mənəm. Onları heç zaman atmayacağam, nə olursa-olsun onları atmaram. Demişəm özlərinə də, mən sizin kimi valideyn olmayacağam. Məcbur elədilər, dedilər, get, yaxşı olacaq, yaxşı oğlandır. İstəmirdim mən, deyirdim tanıyın, görün kimdir. Özləri də yaxşı tanımırdılar. Dedilər, get, yaxşı olacaq, ev tikəcəyik, arxandayıq. Dedim əgər məni atsa, məni atmayacaqsınız, dedilər yox, arxandayıq. İndi də deyirlər, bizə yaxın gəlmə. Deyirlər, get uşaqları ver uşaq evinə, özün üçün ikinci dəfə həyat qur. Mən də ona razı deyiləm".

"Ölənədək uşaqlarımın arxasında olacağam"

Rufanə 13 yaşınadək məktəbdə oxuyub. Sonra valideynləri hesab ediblər ki, təhsil lazımsız şeydir və qızı daha məktəbə getməyə qoymayıblar. 23 yaşında iki uşaq anası olan Rufanə, həm təhsilsizlikdən, həm də arxasızlıqdan əziyyət çəkir: "Uşaqlarıma yaxşı həyat arzu edirəm, özümə yox. Onları böyütmək, onlara təhsil vermək istəyirəm. Öz ayaqlarım üstündə durmaq istəyirəm, hər şeydən çox. İşləmək, uşaqlarıma baxmaq, böyütmək istəyirəm. Uşaqlarım da həmişə yanımda olacaq. Yoldaşımın, atamın, anamın gözünün qarşısında sübut edim ki, mən bacardım".